Loreley
(1882)–Pol de Mont–
AuteursrechtvrijPol de Mont, Loreley. J.L. Beijers, Utrecht 1882
DBNL-TEI 1
Wijze van coderen: standaard
-
gebruikt exemplaar
exemplaar Koninklijke Bibliotheek Den Haag, signatuur: 590 F 31
algemene opmerkingen
Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van Loreley van Pol de Mont uit 1882.
redactionele ingrepen
Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (IV, XVI, 126, 156, 158) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.
[pagina I]
LORELEY
VESTROOIDE BLADZIJDEN
UIT
HET BOEK DER LIJDENSCHAPPEN
POËZIE
VAN
POL DE MONT
UTRECHT
J.L. BEIJERS
1882
[pagina II]
TYP. P.A. GEURTS, NIJMEGEN
[pagina 271]
INHOUD
| eerste krans. | ||
|---|---|---|
| Bladz. | ||
| I. | Een ruischend tij gevoelens rijst er | 1 |
| II. | En toen ik in hare kamer trad | 3 |
| III. | Ik heb de wondre Nixe aanschouwd | 5 |
| IV. | Ik heb geen wil, geen kracht meer.... | 7 |
| V. | Slechts éénmaal mocht mijn schuchter woord | 9 |
| VI. | Mat, moede, lig ik op mijn spond | 11 |
| VII. | Mijn Kind! Ik weet een aardig lied | 12 |
| VIII. | Wat hebben mij uw oogen gedaan | 13 |
| IX. | Ik wist wel dat gij mij behoorde | 14 |
| X. | Ik heb u gezocht zoo menigen dag | 16 |
| XI. | Daar hangt in 't gezellig saletje | 17 |
| XII. | Eens, toen de stond van scheiden kwam | 20 |
| XIII. | In Juli was 't.... | 22 |
| XIV. | Wij speelden schaak | 24 |
| XV. | Ik lag, bij avond, in mijn venster | 26 |
| XVI. | In ernst, kind, of uwe oogen zwart zijn | 27 |
| XVII. | Ik heb u uiet gevraagd van waar gij kwaamt | 28 |
| XVIII. | Nu wil ik u in de armen prangen | 29 |
| XIX. | ‘Gij zijt mijn Vorst’ | 30 |
[pagina 272]
| Bladz. | ||
|---|---|---|
| XX. | Ter eere van twee groenblauwe oogen | 31 |
| XXI. | De wind is scherp. Uw halsje is bloot | 33 |
| XXII. | Eens ben ik naar het veld gegaan | 34 |
| XXIII. | Een rozige straal der avondzon | 35 |
| XXIV. | Gij, zonne, hebt gij geen heller licht | 36 |
| XXV. | Geen streek zoo bar, geen plek zoo klein | 37 |
| XXVI. | Zij pruilde | 38 |
| XXVII. | Zoo lagen dan, twee vijandlike kampen | 40 |
| XXVIII. | Zeg weet gij 't nog | 46 |
| XXIX. | Avond was 't.... | 48 |
| XXX. | O zeg! is 't de glans van uwe oogen | 50 |
| XXXI. | Door 't blijde, wijde Zoniënbosch | 52 |
| XXXII. | Gedenkt gij soms dien zaligen avondstond? | 53 |
| XXXIII. | In droomen heb ik een hutje gebouwd | 57 |
| XXXIV. | Nog zie 'k het daar soms voor mijne oogen staan | 59 |
| XXXV. | Nog houd ik 't boek in mijne handen | 61 |
| XXXVI. | Hoe lief het was, 't saletje blauw behangen | 63 |
| XXXVII. | Mij hebben wondere droomen | 64 |
| XXXVIII. | ‘Spilleken, spilleken, stalen spilleken’ | 67 |
| XXXIX. | Van twintig uren wijd, - om eenen stond | 70 |
| XL. | Het liefste lied dat ze immer zong | 73 |
| XLI. | De velden scheemren.... | 74 |
| XLII. | Och! laat de hoving open | 76 |
| XLIII. | Zoo is 't goed.... Kom bij mij thans | 78 |
| XLIV. | En of ik u eeuwig bezitten mocht | 80 |
| XLV. | Kijf niet zoo luid.... | 81 |
| XLVI. | En op mijn boezem liet zij zacht | 82 |
| XLVII. | Toen, bij de open vensterluik | 83 |
| XLVIII. | Een natte wind waait schuiflend door de duinen | 85 |
| XLIX. | Nu moge 't stormen, moge 't huilen | 87 |
| L. | De laatste vlam der kaers verlichtte | 89 |
| LI. | Naar buiten nu! naar buiten, kom | 92 |
| LII. | Kom hier! en eer ik ga, mijn kind | 94 |
| LIII. | Kom, Molly! speel nog eens | 96 |
[pagina 273]
| Vier antiekpenningen. | ||
|---|---|---|
| Bladz. | ||
| LIV. | Vrij moog 't hertje, in uw borst, popelen | 98 |
| LV. | Ik heet u schoon, o mijn lief, aanbidlik als Cypris | 100 |
| LVI. | Is 't een spreekwoord licht | 102 |
| LVII. | Diep schuil onder de grot.... | 104 |
| LVIII. | Nog trilt uw kus op mijne lippen... | 106 |
| LIX. | Penthesileia | 108 |
| LX. | Soms, wen ik stonden, uren lang | 110 |
| LXI. | Zij lei de kaarten voor mij open.... | 112 |
| LXII. | O neen! Geen macht op aerde ontsteelt | 113 |
| LXIII. | Wat heb ik, bevend, vaak mijn hand | 114 |
| LXIV. | Geen enkle ster nog verlichtte | 115 |
| LXV. | O spreek het uit | 116 |
| LXVI. | Des nachts, uit bange droomen, waak ik op | 117 |
| LXVII. | Op 't hof ter Muijden | 118 |
| LXVIII. | Dauw beperelt beemd en bosch | 122 |
| tweede krans. | ||
| Grafgezangen. | ||
| I. | Ik draag in mijn hert, nog dooraderd | 127 |
| II. | Daar bloeit, op het graf, een vergeet-mij-niet | 128 |
| III. | Zijt gij, in 't avondgloeien | 129 |
| IV. | Wij zaten, 't hert vel wonne | 131 |
| V. | Een donkren, stormigen zomernacht | 132 |
| VI. | Aan den voet van het burchtslot, klaagde | 133 |
| VII. | Den eersten, claren meiënnacht | 135 |
| VIII. | Het graf waarin gij sluimert | 137 |
| IX. | Ik heb u in eenen droom gezien | 138 |
| X. | In sneeuwen bruidsgewaad | 139 |
| XI. | Hou op, hou op met slapen | 144 |
| XII. | Daar rept een sombere vogel | 145 |
| XIII. | Doe open, och doe open | 146 |
[pagina 274]
| Bladz. | ||
|---|---|---|
| XIV. | En al mijn liefde en al mijn eeden | 148 |
| XV. | Wie draaft daar zoo laat nog, in spookender jacht | 151 |
| XVI. | Ik kan het niet vergeten.... | 152 |
| XVII. | Het bruidje kwijnde! - | 154 |
| derde krans. | ||
|---|---|---|
| AAN BÉATRIX. | ||
| I. | Steeds trekken, zoo vaak ik mijn blikken | 159 |
| II. | Over de rijpende graanzee | 161 |
| III. | Top! | 163 |
| Dahlila. | ||
| IV. | Ik heb het lievlingsplekje weergezocht | 166 |
| V. | Een Sphinx zijt gij! - | 167 |
| VI. | In 't boschken, naast de schoone lind | 168 |
| VII. | ‘Ich grolle nicht.’ | 170 |
| VIII. | Vastenavond | 175 |
| IX. | Koud! koud als ijs, gevoelloos als een meer | 180 |
| X. | O hang me uw sluier over 't hoofd | 181 |
| XI. | Die vrouw was schoon.... - Een woord, een wenk van haar | 183 |
| XII. | ‘Een bloemeken bist du zeker’ | 185 |
| XIII. | Denk niet, dat ik mij door het hoofd schiet | 186 |
| XIV. | Zijn dat de twijgen van het oeverriet | 187 |
| XV. | Daar ligt gij dan alle, o mijn brieven | 190 |
| XVI. | Door nacht en nevelen leidde | 193 |
| XVII. | Eene Philistijnsche | 195 |
| XVIII. | Nooit, spraakt gij, heb ik zóó genoten.... | 19 |
| XIX. | Lanceloot | 199 |
| XX. | Speldeprikjes | 202 |
| XXI. | Van u, de valschheid zelf, heb ik gedroomd.... | 204 |
| XXII. | De gloeiendroode zonne stijgt | 206 |
[pagina 275]
| Bladz. | ||
|---|---|---|
| XXIII. | Wat zong daar de vogelschaar | 209 |
| XXIV. | In 't eerste scheemren des zomernachts | 211 |
| ADHINGKA. | ||
| XXV. | Gevloden! Verdwenen! | 212 |
| XXVI. | Van Schlemihl staat beschreven | 214 |
| XXVII. | O zulk een afscheid vind ik hard | 216 |
| XXVIII. | Eens, toen wij moesten scheiden | 219 |
| XXIX. | Daar vloeiden, door 't zalig Eden | 221 |
| XXX. | Hij draagt geen appels meer, de boom van Goed en Kwaad | 222 |
| XXXI. | Soms wordt het mij of wij hereenigd zijn... | 223 |
| XXXII. | En toen ik heur dan wederzag | 226 |
| XXXIII. | In sluimring lag ze op den sopha | 228 |
| XXXIV. | Dat is nu zoo lang geleden.... | 230 |
| XXXV. | Da Vinci! eeuwen her bewondert 't smeltend oog | 233 |
| BÉATRIX | ||
| XXXVI. | Drij loverkens aan Béatrix | 234 |
| XXXVII. | In blanksatijnen morgendtooi en losse haren | 237 |
| XXXVIII. | Wij reden de lanen der hoofdstad | 239 |
| XXXIX. | Stil ligt de nacht.... Hoog drijft de volle maan | 241 |
| XL. | Eginhard en Emma | 243 |
| XLI. | Och wil! och wil niet breken | 246 |
| XLII. | Nu heeft zij mij verboden | 247 |
| XLIII. | Blondelok en Mondjerood | 248 |
| XLIV. | Uw boezem, als een dorstig wicht | 251 |
| XLV. | Vraag mij niet naar de kleur van dijn wimpers en welige haren - | 252 |
| XLVI. | Bemin! Bemin - Doch, zweer het niet! | 253 |
| XLVII. | Mij heeft er meer dan een verraden | 254 |
| XLVIII. | Ambren rozen, met perlenden dauw belaan | 255 |
| XLIX. | Achter elk lachjen een klinkende zoen | 256 |
[pagina 276]
| Bladz. | ||
|---|---|---|
| L. | Wij stegen te gaar ter Congreskolom | 257 |
| LI. | De weken tel ik en de dagen | 259 |
| LII. | Deez' uchtend vroeg, met innig jagend hert | 260 |
| LIII. | 't Seizoen der kussen is reeds lang voorbij | 261 |
| NAZANG. | ||
| Eene zonnevaart | 263 | |