De dichtkunst

Verjaarwensch.

MYn Zuster, die dees' dag verjaard,

Verblyd u in Gods milden zeegen.

Zyn zorg heeft u weêr trouw bewaard.

Nu hebtge nieuwe stof gekregen.

Agt Gods weldadigheid niet klein;

Ai dank, ai dank die heilfontein.

Ik zie gerust uw jaargety

In huisrust en met welstand keeren.

Nu wekt de liefde, als eertyds, my

[p. 106]

 

Om u met gifte en wenschen t' eeren.

 

God voege u nog veel jaren toe;

 

Ik word den zegenwensch niet moê.

 

 

 

Wees andren lang tot troost en stut;

 

Uw werk vloei' voort uit zuivre liefde.

 

Dan wonme altyd het meeste nut,

 

Als Godsvrugt têer de ziel doorgriefde.

 

'k Wensche u van tydlyk goed een deel,

 

Dog dat het nooit uwe agting streel'.

 

 

 

Gods gunst, Eléa, dekke uw hooft

 

Met zyn genade en liefdestralen,

 

Een warmte en glans, die nooit verdooft,

 

Daar pragt nog aardsche vreugd by halen.

 

Zyn heil en lieflyk aangezigt

 

Verzadige u in 't eeuwig ligt.

 

 

 

Aréta.

 

'k Zeg Amen op uw wensch; en, is 't Gods welbehagen,

 

Hy schenke u 't zamen veel geruste en blyde dagen.

 

Kom gaanwe; 't word hoog dag, hoor hoe de melkmeid zingt,

 

'k Zie 't schaapje grazen, wyl den herder lugtig springt,

 

En vat zyn ruispyp, daar de geitjes weelig huppelen;

 

De warme zonnestraal trekt op de zilvre druppelen,

 

En droogt het aardryk, nu vlied koelte en schaduw weg.

 

'k Ga met u, dat ik ook myn wensch en pligt afleg.

 

 

 

Asthenéa.

 

Dank heb uw heusheid, die ik altyd hoog zal agten,

 

Maar 'k moet een weinig hier myn beide broeders wagten.

 

Zie daar, ze komen met Elëa herwaart aan;

 

Ai helpme schikken, datwe ras haar tegengaan.