Verzamelde gedichten

[p. 11]

Voorspel

Hij zag hoe zij zich licht ontkleedde
En hoe haar naaktheid groeide door haar kleren.
Toen stond zij naakt en lachte stil,
Gereed voor 't strelen van zijn handen dat zij wachtte.

Hij zag haar naaktheid jong en zonder schroom
En wat nog in haar blik verlangen was en droom
Werd veilig en bewust in hare handen
Die zij gevouwen hield boven haar schoot,
Zacht in 't bewegen van haar adem levend.

Hij nam haar handen en hij zoende even
Haar hals en schouders en het warme beven
Van mond en ogen - toen, als uit een plicht
En een verzaken, heeft hij haar geheel gegrepen
En haar zo hoog omhoog geheven
Als naar een wonder. Jij, mijn offerdier,
Dacht hij, jij zult mij eeuwigheid hergeven,
Een kind waarin ik wil en opstand vier.

En in een drift die hen geheel bespande
Bracht hij zijn lijf en leven brandend dicht
Bij haar lichaam en leven, gaf haar macht en plicht,
Een nieuwe sierlijkheid en moederhanden.