Verzamelde gedichten

[p. 15]

Het Gezin

Toen het kind voor 't eerst uit haar zou drinken
Moest hij de aarzeling van haar melk
Met zachte lippen van haar borsten drinken.

Hij proefde haar huid, haar bloed, haar melk
En gaf het kind toen in haar armen over
En zag hoe het zich bond en zocht en dronk
En soms tevreden kreunde in zijn dorst.

Het was of zij het kind nu zachter baarde
En in een glimlach het voldoening schonk
Voor pijn en duisternis - haar borst
Ging met haar adem op en neer en met haar borst
De lichte zatheid van het drinkend kind.

Zij voelde nu de leegte van haar buik niet meer
Die zij gevreesd had eerst; nu was het weer
Alsof zij zwanger ging, aan licht en wind
En aan de zoetste almacht van haar liefde.

Hij tastte naar haar in haar heiligheid:
Haar warme handpalm was vertrouwen...
En over deze vrede en veiligheid
Voelde hij zijn liefde zich volmaakt ontvouwen.