Verzamelde gedichten

[p. 77]

Dankbaarheid

Dankbaarheid omdat de mens zo spaarzaam behaard
En zo volkomen onbevederd is.
Welk ander dier kan zich ontkleden, heeft zo'n huid?
Misschien zou bij een vrouw
Wat dons niet lelijk staan,

bijvoorbeeld onder aan haar buik

Waar 't altijd warm en zo toegankelijk is.
Maar tussen haar gekrulde haartjes daar
En 't dons van vogels is niet veel verschil.
En bovendien, spreekt men niet van het dons

van lip en wang?

Het donkere van de madonna's uit het zuiden
En 't zonnige van meisjes uit ons sombere land.
Dons in haar hals, dons bij haar oor, onder haar arm.
Die lieve toespelingen op toen wij vogels
Of harige dieren waren in een onontdekt heelal.
Dat is het wat men zich herinnert als zij dood zijn
En wat ons doet verlangen naar de open vlakte,
De zachte heuvels van haar europese naaktheid.