Verzamelde gedichten

[p. 121]

Herfst

Een vrouw speelt met haar kind, het najaar is om hen

heen.

De lucht schijnt door de kruinen van de bomen.
Het zonlicht dwaalt en raakt de aarde nauwelijks aan.
Een klok luidt, vogels beschrijven hartstochtelijke

kringen.

Het leven is een spel, een bezigheid voor flinke vingers.
Een vreemde glimlacht tegen mij, een duif strijkt neer
Vlakbij mijn voet en pikt een blad uit het doordrenkte

gras.

Ik kijk diep in de ogen van 't heelal, ik kan mijn hand
In sterren dopen en mijn voet in wolken zetten.
De duif vliegt op, een veer valt in het gras.
Ik buk mij en mijn vingers worden nat van dauw.