Verzamelde gedichten

[p. 123]

Sneeuwen

De sneeuw is te wit om in te lopen,
Zacht gevoegd door zwevende voeten.
De aarde rust als een grote moeder.
Zij geeft haar kinderen uit koele tepels te drinken.
Het baren ging stiller dan het waaien van de wind.
Het sneeuwde tweelingen, slapende kinderen.
Uit de grond steken hoge zwaarbeladen bomen.
De hemel is omlaag gekomen als een vader.