Verzamelde gedichten

[p. 124]

Sneeuw in de Lucht

Het licht van de maan maakt de wolken wit
Alsof de sneeuw ook omhooggevallen is,
Losgeschikt op de zwarte grond van de lucht.
Ik kijk omhoog, of omlaag, in het witte dal
Met de donkere bladaarde van het heelal.
De sterren zijn onzichtbaar door het licht van de maan.
De sneeuw beweegt als een stille lawine,
Bedekt de steile paden van de nacht.
Dorpen van duisternis worden bedolven,
Engelen raken verdwaald in het licht.
De hemel herinnert zich vroegere rampen.