Verzamelde gedichten

[p. 126]

Duivenliefde

Twee witte duiven paren op het dak.
De hemel is te hoog voor deze liefde.
Zij trekt hen onweerstaanbaar naar omlaag:
Zij worden zwaar hoewel zij willen vliegen.

De duif verzet zich maar de sterkere doffer
Bedwingt haar met zijn poten en zijn bek.
Hij heeft haar met zijn vleugels toegedekt
En bijt haar in de hals om haar niet te verliezen.

Dan geeft zij toe, berustend in hun zwaarte,
Een ogenblik met hem verzinkend in de aarde,
Voordat zij verenschikkend en verschrikt
Opvliegen in de branding van het licht.