Verzamelde gedichten

[p. 129]

Een oude Vrouw

Uit het grote huis verschijnt een oude vrouw.
Gebogen, in zichzelf verzonken, gaat zij langs het water.
Aan haar arm draagt zij een ouderwetse tas.
Zij kijkt niet op wanneer de zon vlak langs haar strijkt.
Zij maakt het vliegen van de vogels nutteloos.
Stilte gaat van haar uit als een onzichtbare rook.
Er vallen gaten in de dag, de wereld wordt doorschijnend.
Zij spreekt met doden, roert in langgeleden ogenblikken.
En als zij iemand aanziet kijkt zij door hem heen.