Verzamelde gedichten

[p. 128]

Fabrieksjongen

Het licht ruist door de hoge glazen wanden.
Een jongen vijlt verwoed zijn eerste ijzer.
Hij doet het met de glimlach van de plicht,
Niet wijzer dan toen hij speelde in een ander licht,
Zijn eerste woorden leerde en zijn eerste stappen deed
Over een uitgesleten kleed, aan een te blijde hand.
Maar nu is hij bevriend met mannen en machines
En 's avonds strekt hij zich naast een te mager meisje uit.
Er is een kalme tijdeloosheid in de lucht,
Een vliegwiel dat zijn wentelingen mindert
Zonder dat het de speelse voortgang hindert.
Hij voelt de ongefabriceerde zachtheid van haar hand.
Hij kust haar en zij proeft een smaak van ijzer.
Het is hun eerste misverstand.