Verzamelde gedichten

[p. 136]

Donkere Ogen

Haar iris is zo donker, haar pupil zo groot
Dat 't is alsof de blik er aan ontbreekt.
Haar ogen stralen nacht, nacht zonder sterren.
Wanneer zij de gewone woorden spreekt,
Dagwoorden die gemaakt zijn uit het licht,
Wordt alles duisternis in mijn gevoel
En wat dichtbij lijkt wordt dan verte.
En zelfs de witte glans van haar gezicht
Maakt het niet licht, verhoogt nog door 't contrast
De donkere schoonheid van haar ogennacht.