Verzamelde gedichten

[p. 176]

Sneeuw

Het sneeuwt, ik hoor het bruisen
van grote geopende hemelsluizen.
Water stolt tot brokken
eiwit en kleinere
vlokken wanhoop die zweven en dalen
om zich tot blijdschap te verzamelen.
De bomen buigen in deemoed
voor zoveel koele weemoed.
De hemel raakt uitgestoeid,
barensblij, doodvermoeid.
Schalen bloed worden weggedragen
in de laatste witte vlagen.