Verzamelde gedichten

[p. 175]

Italiaanse Kust

De aarde is van steen in dunne grijze lagen.
Zij prangt tot bij het strand en de gekuifde zee,
begroeid met struiken, individuele bomen, gras
en kleine droge bloemen.

Het smalle strand heeft juist voldoende ruimte
voor bruine voeten en melodieus geschreeuw.
De zee bewijst ons dat wij leven moeten
lui, naakt en onberoerd door onze eeuw.

*

Muziek en gezang, dichtbij en verweg.
Als het stil is, hoor ik de zee in haar handen klappen.
Blijdschap en droefenis gaan door mij heen.
De nacht maakt de wereld groter dan het licht.
Een auto tast langzaam tussen de bomen
en wast de avond met zijn lange blote armen.