Ideën I

80.

Eens liet ze 'r kind zien, en vraagde met de oogen:

- Hoe vind ge m'n kind, m'n schat, m'n alles? Zie eens die kleur!

- Dat gele streepjen is aardig.

- Geel... die wangen geel? 't Is rose! Geel?

- Ik sprak van 't jurkje.

Andermaal liet ze 'r kind zien, en vraagde met de oogen,

- Hoe vindt ge m'n kind, m'n schat, m'n alles? Prachtig niet waar? Zie hoe blank... en hoe rood... en gemarmerd!

- Daar is te veel styfsel in.

- Styfsel in de armpjes van m'n kind?

[p. 24]

- Ik sprak van 't jurkje.

Weder liet de zorgvuldige moeder haar kind zien, en vraagde met de oogen:

- Hoe vindt ge m'n kind; m'n schat, m'n alles? Zie die vormen... die ronding... die lynen!

- Te kort van lyf.

- Myn kind te kort van lyf?

- Ik sprak van 't jurkje.

Toen werd de moeder verdrietig. Het bedroefde haar dat men het kind niet zag. Wel tooide ze gaarne haar lieveling, maar 't smartte haar dat die tooi belette het kind te zien.