624.
Indien toch de Kunst bestond in slaafs volgen van het voorbeeld, in
korrekt weergeven van wat men zag, hoorde, of op andere wyze plastisch
waarnam, zouden we zooveel kunstenaars hebben, als er deurwaarders, griffiers,
notarissen, proces-verbalizeerende veldwachters en stenografen zyn. En, de
laatsten niet te na gesproken - ik ben bang voor die heeren omdat ze gewoonlyk
als de dominees, en wel soms invitâ Minervâ, in litteratuur
doen - artist is al dat volkje niet! zeuxis - hy is er niet te goed toe in
één adem te worden genoemd met veldwachters en wat daarop volgt -
ook zeuxis was 'n Chinees... als 't waar is ten minste, wat men hem
ten-laste legt. Hy kon eens maar niet gereed komen met 't schuim om den bek van
alexander's ossekoppig paard. Dàn was het te veel, dàn
te weinig. Dàn te wit, dàn te geel. Dàn te zeepig,
dàn te doorschynend. Dàn te vast, dàn te yl. Dàn te
blauw, dàn te wolkig. Dàn te dik, dàn te dun. Dàn
te vuil, dàn te helder... kortom, 't had telkens een der gebreken
waaraan schuim sukkelen kan. En die zyn vele.
De overigens àfgeschilderde Bucefaal stond verdrietig op z'n
schuim te wachten, en alexander, die er op zat, zou zelf geschuimbekt
hebben van ongeduld, als-i niet geschilderd geweest was. Verdrietig en driftig
werpt zeuxis eindelyk de spons waarmed-i z'n brabbelwerk telkens had
uitgewischt, tegen 't paneel, en zie... de schuim was in orde! De kegelaar
triomfeerde over den artist. Om nu echter zeuxis niet in t harnas te
jagen - hy mocht eens meedoen met de stenografen, die 't waarschynlyk
kwalyk-nemen, dat ik hun artisteschap tamelyk onvereenigbaar vind met
snelschryvery en Tweede-kameratmosfeer - zal ik straks z'n smytkunst
eenigermate in bescherming nemen.
Auteursrechtvrij