Ideën III

641.

Wraak! Kom-aan, niets gaat boven gemak. Wie wat te wreken heeft, vermoeit zich zoo weinig mogelyk. Wraak is, volgens spreekwoord en bybel, godenspys - er lept veel aan dien schotel, dat nu juist niet pozitief goddelyk is - en behoort met rustigheid georberd te worden, als de andere theobroma die van kakao gemaakt wordt: onze Kappelman wil 'n kop chocolaad drinken.

Tout doucement! Verslik je niet, brand je niet, haast je niet. Strek je beenen lang voor je uit... en vooral: geen inspanning! Noch van gevoel, noch van verbeelding, noch van geheugen, noch van kennis, noch van oordeel... niets van dit alles is noodig om met brutale zelfgenoegzaamheid te zeggen:

- 't Is waar, hy zingt ‘mooi’ maar... och, zoo'n vent heeft altyd onechte kinderen.

't Is te hopen dat je vrouw ze heeft, o Kappelman! Dat zou kans geven op verbetering van ras.

- Die schilderyen zyn ‘mooi.’ Gelukkig dat zulk volkjen

[p. 76]

altyd om geld verlegen zit. Ik heb ze hem afgekocht voor 'n prikje.

Dan ben je-n-'n dief, o Kappelman, gy die nooit verlegen zyt om geld, èn wyl je 't weet te stelen, èn omdat je nooit je geldwinnen verzuimde om-den-wille van wat hoogers.

- Dat boek is wel ‘mooi’ maar... de schryver is zoo'n byzonder gemeene kerel...

Ik zal niet zeggen: ‘dat lieg je, ellendeling!’ Want, zietge, je mocht eens berouw krygen, je vonnis herroepen, ànder oordeel vellen...

Kappelman, 't zou me bitter smarten, als je me prees! Vorder niet dat ikzelf, al te onnoozel, je den weg wys tot feller wraak dan je vereerende schimp.