Ideën III

680.

Wie weet! Ook de rechtsgeleerden, en over 't algemeen de zoodanigen die door 't beoefenen van 'n bepaald vak, of door de uitoefening van 'n beroep, dikwyls genoodzaakt zyn iets te leveren dat niet in hen is, maken zich gewoonlyk schuldig aan zulke bitjara kossoeng. Wat in den aanvang 'n niet gemakkelyke taak was, wordt weldra 'n verderfelyke hebbelykheid. Deze verhandel-manie is - men meent door göthe - alleraardigst gepersiffleerd in 'n latynsche dissertatie: ‘over de manier van procedeeren tegen op 't crimen van bloedzuigen, of 't delictum van vagabondage betrapte... vlooien. 't Stuk is 'n model van akademisch-pedante juristery, en zou wel 'ns mogen herdrukt worden. ^#

# Noot van 1876. In gelyken geest is de aardige persiflage op litterarische kwasi-geleerdheid: De vermakelyke slaatuintjes, ad fidem veterum membranarum sedulo castigati, curis eibesii. Trajecti ad Rhenum, apud J.C. ten Bosch. MDCCLXXV.’ Toch heb ik 'n aanmerking op dat werkje: 't is niet zotgenoeg. De beunhazen in litteratuur die 't publiek diets maken dat ze wat degelyks verrichten door 't leveren van ‘Bloemlezingen’ of door 't ‘uitgeven, bewerken, kommenteeren en annoteeren’ van meesterstukken, verdienen àndere oorvegen! 'n Klein staaltje van wat zulke heeren durven opdisschen als geleerdheid, gaf ik op blz. 335 van den Vn bundel, 8⁰ uitgaaf. Maar ik erken dat latere kommentatoren - v. vloten, byv. - den onnoozelen schrant ver te-boven gaan in bêtise en... onbeschaamdheid.