Ideën IV

960.

Ik ben tegen Beschermende Rechten, maar 'n flinke belasting - noem ze boete, my wèl! op 't pernicieus artikel: vreemd citaat, zou me toelachen. ^#

# Noot van 1876. De natuurlyke straf zou zyn: verlies van allen invloed op den lezer. En gewis zou deze straf worden toegepast indien 't Publiek lezen kòn. Het spreekwoord zegt dat armoede geen schande is. Dit kan er naar wezen. Maar zéker ligt er schande in armoed aan denkbeelden. En 't wegstoppen daarvan, blykende uit dat eeuwige aanhalen van deze of gene vreemde beroemdheid du jour is erger nog: het is bedrog. Maar 't zou weldra 'n eind nemen, indien lezers en hoorders zich daarmee niet zoo aanhoudend lieten foppen. Ook zonder nu van 't vervelend aanhalen te spreken, byna overal bemerkt men dat de denkbeelden - s'il y en a! - geleend werden, dat noch inhoud, noch zinbouw, noch taal het eigendom van sprekers en schryvers zyn. Als 't zoo voortgaat, behoeven we waarachtig op de politieke annexatie niet te wachten om geen Volk meer te wezen. Om één ding te noemen: onze dagblad-litteratuur is vertaald uitheemsch knoeiwerk. Lezers, bemerkt ge dit niet? Stuit het u niet?
Ik heb dit onderwerp reeds herhaaldelyk behandeld (Zie byv. het stuk over Specialiteiten) doch naar ik vreezen moet, tot-nog-toe te-vergeefs. En wonder is 't niet. Er hoort veel toe, om de sedert eeuwen ingekankerde luiheid van 's volks voorgangers te genezen.