kregen? Was er niet gevaar geweest - nogeens:
byna - dat z'n oogen 't gelag te betalen kregen van die onbescheiden
neus?
En... 't mikken met zoo'n aangestoken voetzoeker! Dàt
is wat ànders dan 'n joujou de Normandie!
Ik weet - en betreur het van-harte! - dat er nog altyd hier-en-daar
menschen worden gevonden, die meenen zich te vermaken met schyfschieten, 't
ouwevrouwigste plezier dat men kan uitdenken, 'n naaischoolige parodie op
ridderlyke wapenoefening. 't Is waarachtig niet dáármee, dat men
op Scyros zou hebben uitgemaakt of
Achilles 'n jongetje was, en of-i z'n
opvoeding ontving in 't pensionaat van
Chiron!
Zündnadels, Beaumonts, Chassepots zyn verachtelyke
voorwerpen. Ze spreken niet mee. De kogel die zich zoo onnoozel laat
voortdryven uit de buis van die dingen, is eigenlyk te dwaas om in z'n eentje
de parabool te beschryven die de artilleristen van hem vorderen. Men zegt dat
er projektilen geweest zyn die hun weg vergaten, en zoo slaafs zich hielden aan
de routine die ze meenamen uit den loop...
Sakkerloot, ziedaar 't geheim opgelost van de verregaande
ongekwetstheid en welvarendheid der geslagen legers! Die menschlievende kogels
zyn op-reis in den... aether, en willen aërolith spelen op
deze of gene planeet, waar men nog dom genoeg is aan
‘aërolithen’ en ‘aether’ te gelooven.
De voetzoeker - hoeden af, lezer! - geeft den drommel van zoo'n
bekrompen loops-opvatting. Hy heeft karakter, en volgt z'n eigen
senie... zou juffrouw Pieterse zeggen. Hy leeft, en kiest z'n weg. Hy
spuwt vuur, en deinst voor 't recul van z'n eigen strydlust. Hy kampt om
't verloren terrein te herwinnen, en wisselt van zwaartepunt, en wendt z'n
grilligen loop, en kronkelt als 'n vliegende lintwurm. Hy schryft z'n naam in
gloeiende krullen, en vecht tegen den luchtdruk, en sliert al duiklend voort,
en braakt arabesken. En waar-i was, keert-i weer, als iemand die nog wat te
zeggen heeft. En waar-i niet was, komt-i aanrollen, blazend, blakend, brandend,
schroeiend, sissend, schetterend... altyd verrassend door nieuw-uitgedachte
huppeling, altyd verschrikkend door vreemdluimigen sprong, altyd boodschapper
van 't onverwachte, maar altyd de drager ook van 'n herhaalde opwekking tot
gillend plezier.
En de zevenklappers! 't Is waar, ze vuurden niet zoo prettig, en
gingen aanvankelyk bedaarder hun weg. Maar men
Auteursrechtvrij