Ideën VI

[p. 175]

De leer der doeleinden duidelyk gemaakt door 't achterste-voor zetten van omdatten en opdatten. Hossen! Arme, arme, arme, Laps! Mysterieus standbeeld in de ‘Gekroonde Jeneverbes.’ Republikeinen in konflikt met de Keizersgracht. Wouter krygt 'n zusje.

1155.

Fancy is groot, en wy beginnen haar eenigszins te begrypen. Dit heeft ze op sommige andere godheden voor, want onbegrepen grootheid baat niet veel, en kon eigenlyk zonder schade gemist worden.

Ja, ze was groot, en... praktisch!

O, verrukkelyke teleologie van den romanschryver... juffrouw Laps mocht haar ‘sinnigheid’ niet krygen!

En dáárom was 't zoo warm, dien dag! En dáárom had ze haar venster moeten opschuiven, wat anders 'n fatsoenlyk nederlandsch mensch - liever stikken! - niet doet. Dáárom bleef de hardzeilery in den steek! Dáárom verveelde zich Prinses Erika! Dáárom beging ze weldadighedens tot tydverdryf! Dáárom kreeg ze lust in baden! Dáárom joelde al dat volk - en zy mee! - met voetzoekers en sissers de stad in,

[p. 176]

Weesper- en Amstelstraten door, naar de Botermarkt...

Want op dat plein woonde de Caesarine Laps die 'n zevenklapper in 't gezicht moest krygen juist toen ze bezig was met haar alleraardigst: venit, tetigi, en... ‘heere-krrristis wat is dat?’

Wat dit is, juffrouw Laps? Wèl, 't is fantastische doeleindenleer. Al die koningen, prinsen, prinsessen - en zelfs de Paltsgravin met haar puistjes, joujou en hooge geboorte - zyn op dien warmen dag door 'n hooger Wezen in de stad gezonden om u in de wielen te ryden. Het is uw plicht dit te gelooven... o, geloofster!

Ze geloofde het niet! En ze kòn het niet gelooven, want ze wist er nog minder van, dan van al de andere dingen die ze voorgaf zonder bezwaar te slikken. Het onweer op Sinaï was door den ‘Heer’ beschikt om de Joden aan 'n behoorlyk reglement van policie te helpen, maar die nydige zevenklapper...

Ze vloog naar 't venster. Wouter ook. Er bleek nu dat de bedoeling van den haar en hem onbekenden artillerist niet boos geweest was, want niemand lette op de nieuwe toeschouwers. Bovendien, ook andere vensters raakten gaandeweg open en bezet, waardoor de aandacht van 't straatpubliek verdeeld werd. Er bleek uit niets dat men zich om juffrouw Laps of haar gast meer bekommerde dan om elk ander die toekeek. Zonder erg werd er rechts en links gebombardeerd, en onze beide heldjes konden in alle kalmte waarnemen wat er op de straat voorviel. Juffrouw Laps kwam de zeer gewenschte vergetenheid nog te-hulp, door 't licht uitteblazen - 'n voorzorg die door den overigens zoo byzonder intelligenten zevenklapper schandelyk verzuimd was - en Wouter vermaakte zich kinderlyk by 't aanzien van de pret. Hy vergat z'n buurvrouw en haar opdringende vriendelykheid, om naar 't gewoel der menigte te kyken. Het meedeelen van de hieruit voortvloeiende opmerkingen werkte op hem ontnuchterend, en ook zy vond er onwillekeurig aanleiding in om zich wat eenvoudiger voortedoen dan ze gewoon was. Ze praatte ditmaal zonder ‘Heer’ en liet de ‘genade’ wat rusten. Zelfs scheen ze - voor 'n oogenblikje maar, denk ik - haar plannetjen optegeven. De nacht was nog lang, dacht ze misschien.