Vondelingskens

[p. 55]

't Is de ure der Getijen...

Daar is, in iedere zuster-cel,
Bij 't ronken van de wekker-bel,

Een vaag gerucht begonnen...:

't Is 't mommel-momp'len van gebeên...
De kloosterkerke wacht beneên,

Heur stille vroege nonnen.

Ze komen van den donkren trap,
In zwart habijt en witte kap,

Een beetje voor de vieren;

Daar hangt in meen'ge vensterspleet
Der gaanderijen, diep en breed,

Een kwaaie wind te gieren...

Ze sleff'ren op hun slofkens voort...
Daar spreekt geen één een luttel woord,

Hun paternosters rinkelen...;

Een vale schijn vergeelt hun wang:
Aan 't ende van den zwarten gang

Staat er een kaars te pinkelen.

Bij poozen kreunt er 't piep-gezeur
Der zwaar', antieke kerkedeur,

Waardoor hun schimmen glijen...

Daar roept door 't huis 'n flauwe bel...
Daar brandt 'n lamp in de kapel:

't Is d'ure der getijen...