Van den Haes.
OM de gedaente van den Haes uyt te drucken, behoeven wy niet veel woorden te verquisten, om dat dit beest by een yeder seer wel bekent is.
Het onderscheyt tusschen het Mannetje en 't Wijfje mercken sommige op volgende wijse aen: te weten dat het Wijfje langer van hooft, dicker van lijf, en langer van ooren, met vale hayren op den rugh, nae het zwart hellende, beset is, en dat sy, als de Honden haer volgen, dickmael door een selve wegh loopt. Maer dat het Mannetje roodtachtige schouders heeft, daer in 't midden langer hayren opstaen, met een korter en stomper hooft, en korter ooren, oock zijn de hayren van de baert en oogh-schellen langer als in het Wijfje. En in 't nae-jaegen der Honden schiet hy recht streecks door.
Dit geslacht van Beesten wordt in veel Deelen des Wereldts gevonden. In de Alpes Bergen en in Lybien siet men witte Hasen. In de Noortsche Landen worden sy des Winters grijs, maer des Somers verliesen sy wederom die hayren. Sy werpen nu twee, dan drie, en somtijdts vier Ionghen teffens, en worden meest ten allen tijden tot de versamelingh aengeprickelt, waer door sy oock seer vermeenighvuldight worden.
Het leven van den Haes wordt met seven jaren bepaelt. Dit Dier is vreesachtigh, en wordt dickwils door het minste geruys van de bladeren ontstelt, en men gelooft dat hy daer om oock met open oogen slaept.
Sijn Slaep-plaets bereydt hy op dusdanige wijs; hy verwart eerst met heen en weder loopen sijn voetstappen, en springt ten lesten met een vaerdige sprongh in sijn sluymer-hol, om de Iagers alsoo het nae-speuren te benemen.
Den Haes dient niet alleen tot leckernye op de tafel der Grooten, maer heeft oock sijn gebruyck in de Genees-konst.
Auteursrechtvrij