Van 't Konijn.
HEt Konijn is oock by een yeder seer wel bekent, en verschilt weynigh van den Haes, doch is kleynder van lichaem, en ooren.
De Zee-duynen van Hollandt en andere Plaetsen verschaffen bequame woningen voor de Konijnen, en worden aldaer overvloedigh gevonden. Sy worden oock elders als in Hooghduytslant, Vranckrijk, Italien, Spangien, Polen, Moscovien, &c. in groote meenighten aengeteelt. In de Balcarische Eylanden hebben sy eertijdts voor 't vernielen van 't gezaeyde een groote hongers-noot verweckt, soo dat de Inwoonders gedwongen zijn geweest, een groot getal Krijghs-knechten van den Keyser Augustus te begeeren, om de menighte der Konijnen op te vangen.
Tot haer onderhoudt soeckense gras, klaver, kool, lattouw, cichorey, rapen, &c.
Wanneerse ontrent een jaer out geworden zijn, beginnen sy voort te telen, en werpen in warme Landen alle maenden vijf, ses, tot neghen Iongen teffens. Maer in de koude Landen werpen sy selden in de Winter. De Voetsters laten haer Iongen dickmaels op een dagh toe om te suygen. Indien yemandt de Iongen te veel handelt, worden sy gram, en verlaten, quetsen, ofte dooden de selve.
Tot haer Schuyl-hocken graven sy veel in een loopende kuylen of hollen, en om haer kost te soecken komen sy'er niet als 's morgens en 's avondts uyt, doch uyt vrees durven sy sich niet verre van haer hollen begeven. In Spanjen hebbense volgens het getuygenisse van Marcus Varro een voorname Stadt, die op een zandige gront gebouwt was, soodanigh ondergraven, dat de Inwoonders genootsaeckt waren te verhuysen.
Haer vet heeft oock plaets gegrepen in de Genees-konst, want het selve nuttelijck om de verharde en verstijfde zenuwen te vermorven, gebruyckt kan worden.
Auteursrechtvrij