Van de Porphyrion.
DEn Porphyrion of Purper-vogel, is onder alle Vogelen alleen van dien aert, dat sy drinckende het water in kauwen: 't geene dat sy eeten sullen, steecken sy eerst in het water, en brengen 't selfde met haer voet, in plaetse van een handt in de nebbe, dewelcke purperverwigh is, de beenen zijn langh en roodt: over 't geheele lijf zijnse blauw, met eenige groene, en roode plecken geschildert; de staert is kleen, en opstaende.
Wanneer sy eeten sullen, verkiesense een gelijcke, en effene plaetse om te wandelen, en te hippelen; 't welck sy geerne doen, en daer door licht ghevanghen worden. Sy eeten noch en versamelen niet geerne in het geselschap, of gesicht der Menschen. De Naturalisten schrijven daer van, dat wanneer desen Vogel bemerkt aen een Mensch, dat hy Echt-breuck begaen heeft, van treurigheyt sterft: in de huysen opgevoedt wordende, en aldaer op de Vrouw sonderlinge acht nemende, en bemerckende, ofte quaedt vermoeden hebbende, dat sy haer Echt gebroocken heeft, soo verhanght hy hem selven; daer door aen den Man der Vrouwe sonde, misdaet, en schande openbarende. Sy hebben een groote sucht, en liefde tot de Dieren daer sy by opgevoedt zijn, en met welcke sy verkeeren; want als'er op een tijdt een Haen by hem opgevoedt was, die van hem wegh genomen wierdt, heeft hy hem doodt gehongert.
Auteursrechtvrij