Dichtluimen

[p. 38]

Doggersbank.

Reeds was de vijand in 't gezigt

Voor Doggersbank: men zou den harden strijd beginnen;
Maer eerst, naer vaderlijk gebruik, een vroome pligt

Volbragt, tot God het hart gerigt;

Voor de eer van Neêrlands vlag, voor 't vaderlandsch verwinnen

Hem eerst een vuer'ge beê geslaekt.

Maer zie, op een der oorlogsschepen,

Daer had heer Dominé zich uit den voet gemaekt.

[p. 39]

 

Ik heb het moeijelijk begrepen,

 

Hoe toch die Dominé zoo maer op eens verdween;

 

Althans het scheen

 

Die herder was een man van vrede;

 

Hij stortte liefst te huis zijn bede

 

Voor 't vaderland, en ging niet mede.

 

 

 

Goê raed was duer: wat nu gedaen?

 

De scheepsvoogd sprak zijn makkers aen:

 

‘Ja, jongens, daer moet toch gebeden;

 

Toe, bid eens, luitenant?’ - ‘Ik, bidden? lieve Heer!

 

Dat is bij mij al in 't verleden!

 

Ik deed het sinds geen jaren meer;

 

Maer zie, de korporael zal wel mijn plaets vervangen:

 

Bid, korporael!’ - ‘Ik, bidden? 'k laet mij hangen

 

Op staenden voet als ik 't van kindsbeen niet vergat;

 

Maer zoo de stuerman voor ons bad?

 

Hier stuerman, bidden!’ van den stuerman ging het over

 

Op elk matroos; geen kwam er meê te regt;

 

De kinkels waren aen gebeden schriklijk pover;

 

Wel vloekten ze allen best, maer baden jammer slecht.

[p. 40]

 

Goê raed was duer, zoo als wij met daer zeiden:

 

Een oude pikbroek schoot gelukkig tusschen beiden;

 

Hij gaf zich uit als een op 't bidden sterk gezet,

 

En sprak het volgende gebed:

 

 

 

‘o Heer, 't is vast wel dertig jaren

 

Sinds ik U niet meer lastig viel;

 

Bedreigen ons nu strijdgevaren,

 

Belaegt de vijand onze kiel,

 

Ik wil U daerom niet om hulp en bijstand plagen;

 

Maer zoo 'k U al een kleinigheid dorst vragen,

 

Houdt U dan eventjes neutrael?

 

Dan zult ge eens zien, o Hemel-Admirael,

 

Hoe afgedokterd wij die Britten,

 

Op 't baeitje zullen zitten!’

 

 

 

De strijd voor Doggersbank begon:

 

Bleef God neutrael? - toch niet, want Nederland verwon.