Het cort begryp der XII boecken Olympiados

[fol. B2v]

In-hovdt, oft argvment deses teghenvvoordighen Boecx.

DE Poëet aen-roept de Musen med een seer schoone en goede wt-sprake.

De Poëet beginnende syn boeck (dwelck hem de Musen veur-dichten) seght dat hy slapende, Mercurius hem d'Idée van syn Meestersse, Olympia, toondt: hem boodtschappende van Iupiters vvegen, dat hy-se noch hebben sal. Voordts segt hy dat hem vyf Iongh-vrouwen vonden, die hem gheleyden om syn Lief te gaen suken.

De Poëet sueckt sijn Alder-Liefste in den hof van Me-vrouwe Hedone, die hem vleydt, om hem by heur te behouden, dvvelck hy niet en doedt: maer van daer scheydende, gaet in de borcht des Godts Plutus, die hem dies-gelijcken raedt, dat hy hem in synen dienst be-geuen soude, dvvelcke hem de Poëet oock vveygerdt, en van daer tredende, gaen Plutus tvvee Dochters med hem. Daer na gaet hy in t'palleys van de Princersse Euclia. Die oock heur beste doedt om hem te becouten, dat hy hem in glorie ende cracht daer houden soude. Maer deur d'onder-vvijsinghe synder leydts-vroukens, vertreckt hy hem oock van daer, om syn Meestersse Olympia te gaen suken ende vinden, en daer na de Coninginne Telosie. Niet te min eer hy noch van daer ge-raecte, meynende syn alderliefste te sien, gingh die achter-volgende den raedt van syn Thelemie, tsegen den orlof synder ander Leydts-vrouwen: maer vand hem seluen vvel be-drogen, vvant het vvas een dochter van dit palleys Kosmica genaemdt, der godlijker Olympia, gantselijck ongelijck, ende te vveder. Dies hy bedroeft van daer scheedt.

De Poëet vvt de veur-schreuen plaetsen getreden synde, siet syn Meestersse, daer hem Mercurius af gesproken hadde, en verhaeldt van heur schoon-heydt, Deugdt ende goede gracie.

De Poëet vvord deur de schoon-heyt synder alderliefste geleydt in den hof der eerlijker Liefden, den vvelken hy med grooten staet siet comen, geseten synde op eenen heerlijken vvagen.

De Poëet volgende na den veur-schreuen vvagen der Liefden, siet den seluen Cupido daer af-treden, veur een schoon Theatrum, in vviens middelt de cleire Fonteyne Veneris staet, vvelke Venus den Poëet quam spreken, hem radende vol-herdigh te blyuen in Liefden, versekerende hem dat den vvt-gangh goedt vallen soude.

Siende de Poëet sijn al-der-liefste ver-trecken, leydende sijn hert ge-vangen med heur, volgdt heur van veers naer, maer die niet kunnende achter-halen, segt heur med vvonderlijke goede gracie, van wydt orlof.

De Poëet siende sijn Olympia vveder-om, schickt hem med vreugden by heur, heur eysschende syn hert vveder-omme, oft het heure veur tsijne.

Vindende de Poëet syn Meestersse in eenen hof, bemerckt neerstighlijck heur deugden, heur schoonheydt, en goede gracie, de vvelke hem in syn herte der Liefden smerte ver-dubbelleerden.

De Poëet vvordt deur de deugdt synder Meesterssen, in den Tempel der Deugdt, Arete genaemt, geleydt, de vvelke hem vrindelijck ontfangdt, hem geuende ver-scheyden goede onder-wijsinghen.

Siende de Poëet syn alderliefste spelen op een liute in eenen grunen beemdt vvordt deur den suten sangh, en deur heur schoonheyt soo seer be-ruerdt, dat hem Erato leydt op de bergen Helicon ende Parnassus, by Phoebum, ende syn Susters de neghen Musen, die hem siuueren, ende lauen med het vvater heurder Fonteynen, Ipocrene genaemt, soo vvel dat hy Poëet gemaeckt vvordt.

[fol. B3r]

Phoebus en sijn Susters om-helsen den Poëet, hem in-blasende den Entusiasmum, ende den Poëtixen gheest.

De Poëet vandaer gescheyden synde, speeldt soo vvel onder d'ander Poëten, ende Poëterssen, in Heliseums velt, dat hy van Phoebum ont-fanght een Lauriren croone: van Venerem deur de dry Carites, een cranskens van Mirtus: van Mineruam, een croone van Olijuen, en van Bachum eenen hoedt van Leylof.

De Poëet tsijnder goeder moeten med sijn al-der-liefste sprekende, en can hem niet genoech ver-vvonderen van heur deugden, schoonheydt, en goede gracie: niet cunnende begrijpen van vvaer heur soo veel deugden toe quam: dies Logistike hem seyde, dat sy quamen van den Heere der Heeren, die d'al-der-schoonste, alder-beste, ende alder-maghtighste is.

De Poëet groote begeerte hebbende om tot de kennisse, ende tot het verbondt des alderbesten te geraken, is deur sijn Leydts-vrouvven tot een deugdelijke Matroone geleydt Theude ghenaemt, verseldt sijnde med sommighe deuote Maegden, als Pistis, Elpis, &c.

Theude vvees hem den engen vvegh die seer lastigh ende swaerlijck schyndt te vvandelen, ouer-midts de menighte der rootsen, dystelen ende doornen, die daerin geuonden vvorden: maer vvie daer deur gaet med een sterck hert ende een vroom gemoet, die sal (segt sy) d'eeuwighe ruste vinden.

De Poëet vvel versien sijnde med alle nood-sakelijck vvapenen, daer de Cameniren der veurschreuenen Theuden hem ten vollen mede gheriefdt hebben, steldt hem in den vvegh, daer hy vromelijck strydt tsegenden Diuuel, tsegen de VVeereldt, en tseghen t'vleesch, med heur aen-hangers, ende aller-ley sonden, geleken by ver-scheyden maniren van beesten.

Hebbende de Poëet, deur de genade des Heeren, d'ouer-hand gehouden t'segens de veur-schruen vyanden, moet hy noch vechten t'segens t'grouwelijck Monster Ptochia genaemt: maer Mercurius, Spoude, ende Argasia, hem doende ionstelijken by-standt, doen Chryseam, ende Argiream Dochters des geldt Plutus veur-schreuen, die in desen strydt van hem ge-iaegdt vvaren, weder t'synen onderstande comen med meer Nymphen, brengende hoornen van ouer-vloedigheydt, en Satiren aenbrengende goede vvynen, dies Ptochia de vlucht' neemt.

De Poëet deur-comen synde soo veel last, coemt in lustighe velden daer syn Lief comende vvt een bosch van Cederen, Palmen, Mirten, ende Lauriren, verseldt synde med de Goden, ende Goddinnen, vvaer het houvvelijck gemaect ende gesloten, ende het hoogh-tijdt gehouden vvert, in tschoonste deser plaetsen, daer oock redenen ghesproken vverden, vveerdigh in eeuwiger gedachtenisse gehouden te vvorden, die ghy haest deur den druck int licht sien sult, soo verde Godt genade geeft. te vvyle bidt de Poëet den vromen Lesers, van vvat staet die syn, med dit boeck heur te ver-maken, en oft sy daer eenige ghebreken in vinden, tsy in d'ortographie, oft andersins, in het drucken oft corrigeren versiumt synde, dat sy die ten besten, by heur seluen verbeteren vvillen, gedachtigh vvesende dat geen boeken heel volmaeckt en syn, ten minsten in den eersten druck: in de tweede editie sullen vvy beter toe sien, med de hulpe Godts, den vvelken ghy beuolen moet syn. VVeest danckbaer en vaerdt vvel.