Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Het cort begryp der XII boecken Olympiados (1579)

Informatie terzijde

Titelpagina van Het cort begryp der XII boecken Olympiados
Afbeelding van Het cort begryp der XII boecken OlympiadosToon afbeelding van titelpagina van Het cort begryp der XII boecken Olympiados

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (4.68 MB)

ebook (7.92 MB)

XML (0.18 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Het cort begryp der XII boecken Olympiados

(1579)–Jan van der Noot–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige
[pagina 69]
[p. 69]


illustratie
Dum loca sacra subit comitatus, Olympia Vati
Jungitur amplexu sacrv vindoque iugali:
Obuia cum Nymphis Caelitibueque, venit.
Nectur & ambrosium connubiale bibens.


Olympiados D.I. vander Noot lib. VIII.

[pagina 70]
[p. 70]
 
Vleesigh, ge-strect, en siuuer heuren hals,, is
 
Witter dan melck lifelijck saecht en mals,, fris.
 
Veel' witter is heur keel' (die-men siet selden)
 
Dan t'swinter-daegs de sneeu leghdt op de velden:
 
Daer diusentigh Liefden, en Gracien schoone
 
Swermen ronds-om, en blyuen med der woone.
 
VVant de woon-stadt der Chariten veur-schreuen
 
Is toch ge-veugdt op heur schouders ver-heuen,
 
Daer Cupido om vliccheldt t'allen tyden,
 
Ver-meynende dat hy vliegdt med verblijden,
 
Med t'Spel sijn bruer, in Cythereams houen
 
Van tack tot tack, nv onder, en dan bouen.
 
Wat neerder is heuren boesem ver-heuen
 
Vol, vast en wit, wydt, en hoogh' daer be-neuen,
 
Waer in heur claer diusent aderkens cleene
 
Ver-spreyden, vol van heur bloedt versch, en reene.
 
Heur borst-kens wit syn (daer ick af moet droomen)
 
Ge-lijck de vrucht is der Oraengen boomen.
 
Oft sy syn oock te recht (om bat te spreken)
 
By bollekens van oudt yuoir geleken:
 
Waer op den Aerdt op elck' heeft comen veughen
 
Een criexken roodt. Dit schryue ick med genuegen,
 
Oordeelende die (sonder die t'aen-schouwen)
 
Ghelijck te syn t'schoon aensight deser Vrouwen,
 
Lang, swert, en reyn, draegdt sy heur schoon haer sirigh,
 
Ver-spreidende eenen reuc balsemirigh:
 
Waer onder hem heur veur-hoofdt coomt ver-toonen
 
VVit, hooghe, en breedt: waer op heur-lider troonen
 
Hebben gesteldt de Deugdt, en d'Eere oock mede,
 
De hoflijcheydt, de seegheydt, en den vrede.
[pagina 71]
[p. 71]
 
Longuet, charnu, & fort beau est son col,
 
Poly & net, blanc, delicat, & mol.
 
Sa gorge aussi est assez trop plus blanche
 
Que n'est la neige en l'hiuer sur la branche,
 
Ou mille Amours, & Graces nuict & iour
 
Vont & reuont, y faisants leur sejour,
 
Car sur le haut des espaules marbrines
 
Est le sejour des Charites diuines,
 
Ou Cupidon sans cesse volettant,
 
Tousiours les couue & les va euentant,
 
Pensant voler auec le Ieu son frere
 
De branche en branche és vergers de Cythere.
 
Ainsi qu'en bosse est eleué son sain
 
Dur, blanc, poly, large, profond & plain,
 
Dedans lequel mille rameuses venes
 
De sang vermeil tressaillent toutes plaines:
 
Semblables sont ses tettins en rondeur
 
Au fruict qu'on voit sus l'orenger non mèur.
 
Ou bien aussi (chose digne de croire)
 
Semblables sont à deux boulletz d'iuoire,
 
Ou sus chascun d'iceux Nature a mis
 
Vn rouge oeillet sus chasque fleur de lis.
 
Ie dis cecy sans plus par coniecture,
 
Iug'ant son cors respondre à sa figure.
 
Noires elle a long & nets, les cheueux,
 
Faisant sentir vn flair delicieux.
 
Puis au dessoubz voit-on (plus blanc qu'iuoire)
 
Son ample front, vray siege de la gloire,
 
d'Honnesteté, & d'humble grauité,
 
De courtoisie & de pudicité,
[pagina 72]
[p. 72]
 
Heur ooghen schoon (d'eene van Venus de schoone,
 
Vrindelijck, suet: d'ander stadigh ten toone
 
Van Pallas wys) syn twee tortsen die vlammen
 
Soo claer, dat sy de Sterren t'snachts be-schamen,
 
T'samen ghe-vuegdt van twee appelkens swert,, daer
 
In schelpkens reyn van fijn Christael on-hert,, claer.
 
Die t'samen dan oock lustigh ouer-welft,, syn
 
Med wijn-braukens heur scheydende in de helft,, fyn,
 
Van ebben hout, oft van swert ghet manirigh,
 
Gelijckende Cupidos boogh' schoffirigh,
 
En heur ghesight is godlijck, suet en reine.
 
Heur caexkens sijn witter dan melck ghe-meine
 
Seer liuelijck, dunnekens ouer-streken
 
Med weynich roodts, weerdigh med recht' gheleken
 
By eenen tac van roodt-verwigh corael,, clein
 
In een rondt vat geleght van fijn christael,, rein.
 
Tis schoon' om sien t'cleyn voorken daer beneuen
 
Tusschen heurs mondts siuuer lipkens ver-heuen,
 
En heuren neus' ghestrect, en wel besneden.
 
Heur lipkens reyn, ghelijct-men wel med reden
 
By den rubijn, oft by d'bladt van een roose,
 
Noyt man en sagh al-sulken, in gheen poose:
 
Want sy gheheel in verwen toch gheliken
 
By carmousin sattijn, niet om ver-riken.
 
Als oudt yuoir sijn heur tandekens clein, wit.
 
En heur sprake is (merct toch wel in t'gemeyn, dit)
 
Med eenen reuck verbalsemt alzoo sute,
 
Dat-men noch criud (soo dat blyct deur heur grute)
 
Ambre oft Cyuet, in Arabien rijke
 
En vindt, dat sy, heurs asems reuc ghelijke.
[pagina 73]
[p. 73]
 
Puis ses beaux yeux, l'vn de la Cytherée,
 
Doux & mignard: l'autre de l'asseurée
 
Pallas, rassis, sont flambeaux radieux,
 
Qui font vergogne aux estoiles des cieux.
 
Bien composez, de deux noires prunelles,
 
Mises en deux christalines pomelles.
 
Ie dy ses yeux voutez de deux sourcils
 
d'Hebene noir, diuinement gentils.
 
A l'arc d'Amour bien semblables en grace
 
Entre lesquels est compassée espace,
 
Polis, & netz, si noirs que noirs veloux:
 
Puis son regard est diuinement doux.
 
Ses ioües sont blanches, & vermeillettes
 
Comme les lis delicates & nettes.
 
Aians couleur d'vn vermeille coral,
 
En vn vaisseau mis de fin blanc christal.
 
Il faict beau veoir la petite vallée
 
Entre sa bouche estroite & esleuée,
 
Et le pourfil de son nez bien traictif.
 
De sa bouche est semblable le relief
 
Au beau rubis, ou à la fleur vermeille:
 
Homme oncq ne vit (ce croy-je) la pareille,
 
Car son taint est pareil au beau satin
 
Rouge ou vermeil, qu'on nomme cramosin.
 
Ses petis dents sont trop plus blancs qu'yuoire,
 
Et son parler (plus doux qu'on sçauroit croire)
 
Est parfumé d'vne soüefue odeur,
 
Tant douce (à foy) qu'on ne peut trouuer fleur,
 
Musc, ou parfum, en l'Arabie heureuse
 
Qui sente mieux que sa bouche amoureuse:
[pagina 74]
[p. 74]
 
Tien diusentigh Liefden wt heur schoon ooghen
 
Men comen siet, en vlighen med gedoogen
 
Veel gracien, om heuren mondt rubynigh
 
Als melck, en dau suet, en rose-marinigh.
 
Heur schoonheydt groot maecte my in myn herte
 
Veel meerder vreugdt (ver-drijuende myn smerte)
 
Dan ick oyt had beuonden in myn sile,
 
Die deur de vreugdt half beswijmdt schier doodt vile.
 
Want de straeltkens heurder oogen soo schoone
 
Deur-vlogen my (ghelijck sy sijn ghewoone)
 
Als pylen snel die Cupido gaet schiten,
 
Als hy vergramt den Mensch brengt in t'verdriten.
 
Ah! heur ghesight can my wel saen ver-keeren
 
In eenen steen, en weer myn vreugdt ver-meeren.
 
Die-tijdt sprac-ick suchtende med on-leden
 
Och! salich hy die in rusten en vreden
 
Besitten magh desen schat groot van weerden
 
Der Liefden reyn, daer neder op der eerden:
 
O Juppiter! hier is v godlijck wesen
 
Reyn af ghebeeldt in dees' Maegdt weerdt ghe-presen,
 
Wildt my al-tijdt te woonen (Godt) toe laten
 
In liefden vast med heur, tot mynder baten.
 
Alsoo sprac ick heymelijck t'on-ghemake,
 
En voordts keerde ick tot Venerem myn sake,
 
Doende heur claer (soo ick best' mocht') myn clachte
 
Ouer heur kindt Cupido, die t'onsachte
 
My had ge-weest, en te herd in veur-tijden.
 
Ia dorste hem van myn crius en groot lyden,
 
D'oor-saeck te syn open-baerlijck betichten,
 
Die te dic-mael, wt gramschap groot, syn schichten
[pagina 75]
[p. 75]
 
Dix mille amours sortent de ses beaux yeux,
 
Et qui plus est, mille graces des cieux
 
Volent tousiours à l'entour de sa bouche,
 
Qui plus que miel, rosée, ou manne est douce.
 
Brief, sa beauté en mon coeur engendra
 
Plus grand plaisir que iusque astheure là
 
I'auoy senti, en mon ame captiue,
 
Qui du plaisir fust morte toute viue:
 
Car les raions de ses yeux, par douceur,
 
Passoient (helas) au trauers de mon coeur,
 
Comme deux dards que tire Amour prospere,
 
Quand il se met en ardante colere.
 
Hach! sa beauté me peut en vn rocher
 
Tantost changer, tantost resusciter.
 
Lors coyement à part moy je disoie,
 
O bien heureux celui-la qui en joye
 
Paisiblement posseder pour tousiours
 
Pourroit ce bon & grand tresor d'Amours.
 
O Iupiter! voi-cy vostre figure
 
Pourtraite au vif en ceste creature,
 
Permets moy Dieu que puisse desormais
 
Viure auecque elle en amour, & en paix.
 
Ainsi disois tout bas, puis ie m'adresse
 
Parlant tout haut, à Venus la Deesse,
 
Me complaignant tout au mieux que ie puis
 
De son enfant Cupidon, le beau fils:
 
Et l'osay bien des ordonnances siennes
 
Violateur, & de ces douleurs miennes
 
Auteur nommer: Remonstrant d'auantage
 
Que trop de fois en sa colere & rage
[pagina 76]
[p. 76]
 
Geschoten had' na my, elaes! ach-ermen,
 
Om my in druck eewighlijck te doen kermen,
 
Soo dat mijn hert eenen doel scheen te wesen
 
Oft coker ooc, sijnder schichten ghe-presen.
 
Als Venus dan mijn clachten scherp aen-hoorde,
 
Riep' sy heur Kindt, dat my al-soo ver-moorde,
 
En vraegde hem wat hem toch mocht gebreken,
 
Dat hy sijn leed op my al-soo quam wreken.
 
Maer laes! dit Kindt en dede t'mijnder saken
 
Niet dan daer om lacchen med volle caken,
 
Soo dat het scheen dat hy schiep' veel ge-nughten
 
In mijnen druck, en in myn betraendt suchten,
 
En dat den last, hem (daer hy in veur-tijden
 
My in had' braght) goedt spel scheen, med ver-blijden.
 
Daer nae sprack hy, ick sal weder de smerte
 
Die hem dus queldt ver-drijuen wt syn herte,
 
Deur liefde op-recht, en deur trou' vol ge-naden
 
Van sijn schoon Lief, die hem dan sal beraden.
 
Voordts keerend' hem tot my, med goey maniren,
 
Toonende my t'schoon aensight goeder-tiren
 
Van mijnen Al, Olimpia de schoone
 
Gingh' dus tot my spreken seer suet van toone.
 
Vriendt, siet en merct wel aen dit Godlijck wesen
 
Natuerlijck schoon, sonder ver-maect te wesen,
 
En oordeeldt voordts wel hoe veel groote Heeren
 
Heur saligh vrij achten souden vol eeren,
 
Als sy heur slechts maer eens mochten aen-schouwen,
 
Ick swygh' van d'lief te sijn van deser Vrouwen,
 
Want sy is toch te veur-sightigh, en goedigh,
 
En in den wegh der deugden te veur-spoedigh.
[pagina 77]
[p. 77]
 
Auoit tiré ses flesches contre moy,
 
Pour me gaster, sans bien scauoir pour-quoy:
 
Si que mon coeur sembloit vne bute estre
 
Ou son Carquois, où ses flesches doibt mettre.
 
Quant la Déesse entendit ma clameur,
 
Elle appella son fils, plain de rigueur,
 
Luy demandant qui l'auoit meu me faire
 
Vn tel excez, qui m'estoit trop contraire:
 
Mais (las) ce Dieu ne fit autre semblant
 
Que de mon mal se rire, & a l'instant
 
Vous eussiez peu juger par son soubrire,
 
Qu'il print plaisir en mon mal & martire:
 
Et que les maux dont il a par long temps
 
Trop m'affligé luy sembloient passe-temps.
 
Mais tost apres s'en va dire à sa Mere:
 
I'imposeray (Déesse) a sa misere
 
Bien tost la fin, par la ferme amitié
 
De sa Maistresse, aiant de luy pitié.
 
Puis se tournant vers moy, de bonne grace,
 
Et me monstrant la bien-aimée face
 
d'Olimpia, de sa main & son doigt,
 
A haute vois ainsi dire il m'alloit.
 
Contemple bien (amy) ceste figure,
 
Belle sans per, sans fard, & sans peinture,
 
Puis juge apres combien de grans Seigneurs
 
S'estimeroient vrayment Dominateurs,
 
Et bien-heureux, s'ils pouoient librement
 
La contempler vne fois seulement,
 
Ie ne dis point s'ils fussent aimez d'elle,
 
Car elle est trop prudente, sage & belle.
[pagina 78]
[p. 78]
 
Dus weet dan nv, ver-staet, en wildt be-lijden,
 
Dat-men hier niet en gheeft tot allen tyden
 
Al-sulken schat, al heur, die sulx begheeren,
 
En heur selfs hert deur t'ver-langhen verteeren.
 
Dus merct dat ick dyns nv oock wil er-bermen,
 
En dat ick v wil gheuen in v ermen,
 
De schoonste bloem', van d'alder schoonste bloemen,
 
Die-men med recht d'eer' der Maegden mach noemen.
 
Dit was ghe-seydt, en voordts heeft hy vol vromen
 
Van synen rugh' den sterken boogh' ghenomen,
 
En track oock noch wt synen coker lichte,
 
Den schoonsten pyl die hy vandt, snel en richte,
 
T'eynden wel scherp med siuuer goudt be-slaghen,
 
En oock beset, waer deur hy werd gedraghen
 
Med vederkens van schoon verwen ver-scheyden,
 
Die menigen doen versuchten, en schreyden,
 
Den welken hy schoot' in t'hert' van de Princersse
 
Olympia, mijn Lief, en mijn Meestersse,
 
De welke heur med ootmoedigh belijen
 
Gaf onder d'iock saen synder heerschappijen,
 
Aen-doende hem beleefdelijc groote eere,
 
Be-kende sy hem veur Meester en Heere:
 
En swoer ooc noch, dat sy voordts-aen na desen
 
Te my-waerdts suet, en vrindelijck sou wesen,
 
Dus sprac ick Lief (welker Liefde ick be-gheere
 
Meer dan al t'gout, vry-moedich ick dit sweere)
 
Wilt toch tot my goedt-ionstighlijck v ooren
 
Neyghen, om soo mijn ghebedt te ver-hooren.
 
Ghy hebt ghenoech ghe-merct (meyn-ic) my-Vrouwe
 
De liefde eerbaer, en de ghe-wisse trouwe
[pagina 79]
[p. 79]
 
Or scachez donc & soiez confessant
 
Que telz beaux dons on ne va presentant
 
Tousiours à tous, qui tel present desirent,
 
Et leurs las coeurs en desirant deschirent,
 
Ainsi ie veux que tu n'ignores pas
 
Que ie te veux donner entre tes bras
 
Presentement la fleur de toutes belles
 
Fleurs, & vertus, des beautez corporelles.
 
Ce dict, banda soudain son arc turquois,
 
Et print encor, de sa trousse ou carquois,
 
Vn trait bien droit, vne legere flesche,
 
Aiant d'or fin la pointe, qui trop blesse,
 
Pennée aussy de plumes de couleurs,
 
Qui bien souuent causent grandes douleurs:
 
Puis la tira tout droit en la poictrine
 
d'Olimpia, qui sur mon coeur domine:
 
Qui se rendit à son obeïssance,
 
Et s'enclinant faisoit à sa puissance
 
Deuotement reuerence & honneur,
 
Le cognoissant pour son Maistre & Seigneur:
 
Et promettoit de se rendre traictable
 
Benigne à moy, tres-douce & accointable,
 
Par vraye Amour, plus que iamais deuant
 
N'auoit esté, quand m'alloit euitant.
 
Puis m'aprochant d'elle ie luy vay dire,
 
Dame, de qui l'amitié je desire,
 
Plus que nul bien de ce grand Vniuers,
 
Veuillez prester l'oreille à ce mien vers:
 
Or vous auez (comme je croy Madame)
 
Assez cognu l'Amour, que ma poure Ame
[pagina 80]
[p. 80]
 
Die ick al-tijdt med herten heb' ghedraghen
 
Tot v verstandt en deugdt, die my behagen.
 
Oock weet ghy wel, dat ick v heb ver-coren
 
Veur mijn Meesterss', die veur my sijt gheboren:
 
Achtende v Lief, om v schoonheydt, en eere,
 
Manierlijcheydt, en gheschickt-heydt der leere,
 
(Veur-waer geseyt) meer dan al de Iongh-vrouwen,
 
Die ick noch oyt ge-comen ben t'aen-schouwen.
 
Ghy weer ooc wel dat ick om te ver-crijghen
 
V ionste eerbaer (ken cans niet langer swyghen)
 
Meer lasts en anxts, en ver-driets heb' gheleden,
 
Dan eenigh man tot op den dagh van heden
 
Geleden heeft, om syn Lief en Meestersse.
 
Soo wel dat ick t'sindt dat ick, ô Princersse,
 
V eerstmael sagh, tot nv recht op dees' ure,
 
My noyt en vand sonder groot lijden sure:
 
Maer heb' al-tijdt my seluen moeten quellen,
 
Soo ick alst past, v breeder sal vertellen.
 
Maer nv als heur t'onswaerd der Goden scharen
 
Soo ionstighlijck en suet gaen openbaren,
 
Makende v Lief soo suet' en soo genadigh,
 
Dat v eel hert, d'welc coudt, en te gestadigh
 
Te wesen plagh, en daer toe te herd mede,
 
Nv gants be-weegdt is tot stadighen vrede,
 
Soo ben ick heel ver-maect en saen genesen.
 
En sal Gode ooc en der Liefden van desen,
 
En v oock Lief, soo langhe als ick sal leuen,
 
Veur sulken deugdt danck segghen, en lof geuen:
 
Biddende altijdt Gode, en v, med ver-blijden,
 
Dat ons Liefde oock magh duren t'allen tyden.
[pagina 81]
[p. 81]
 
Mon coeur, & moy, auons tousiours portez
 
A vos vertus, & vos honnestetez:
 
Aussi sçauez comment vous ay eleüe
 
Pour ma Maistresse & ma Dame entendue,
 
Vous estimant en vertus & beauté,
 
En bon maintien & douce grauité,
 
La non-pareille, (à dire vray m'amie)
 
De celles là que vis onq en ma vie.
 
Et vous scauez que pour pouuoir gaigner
 
Vostre faueur (qu'on ne doit desdaigner)
 
Et pour entrer en vostre bonne grace,
 
I'ay enduré jadis (par longue espace)
 
Plus de trauaux, que iamais nul amant
 
N'a enduré, tant fust il reclamant:
 
Tant que depuis le iour, & la mesme heure,
 
Que ie vous vis premier iusqu'à ceste heure
 
Ie n'eu iamais repos vn seul moment,
 
Ains ay tousiours vescu en grand tourment:
 
Mais maintenant que la bonté celeste
 
Benignement des Dieux se manifeste,
 
En vous rendant si douce en mon endroit
 
Que vostre coeur, qui trop chaste souloit
 
Estre, & trop dur (si bien ie me recorde)
 
S'est adouci, tout à misericorde,
 
Ie suis refaict, & rendray nuict & jour
 
Graces à Dieu, à Vous, & à l'Amour.
 
Priant à Dieu, & à vous ma Maistresse,
 
Que nostre Amour puisse durer sans cesse,
 
Et que tousiours, sans varier en rien,
 
Noz volontez s'accordent en tout bien
[pagina 82]
[p. 82]
 
Leuende al-soo in Liefden van weer-sijen
 
Onder Godts scherm, en des hemels be-vrijen.
 
Hier op ter-stondt ant-woorde myn Goddinne
 
My sutelijck als Suster, en Vrindinne,
 
Myn Lief, myn Vriendt, myn Broeder, en myn Heere,
 
Die ick meer acht', dan een kindt iongh en teere
 
Syn moeder doet (sprack sy) wilt my toch hooren,
 
Na dat ick v veur scherm-Heer' wt-vercoren
 
En Meester hou', van myn hert, en vyf sinnen,
 
Want ick ben dijn geweest van aen d'beginnen
 
Dat ick eerst-werf aen-sagh v goey nature,
 
Gelijc-vormigh med mynen geest on-sure,
 
Maer heb' myn crius, myn Liefde, en ooc myn smerte
 
Ver-borgen, dus ge-dragen in myn herte.
 
Maer nv my Godt dees' wel-daedt wildt gehengen,
 
Dat t'shemels heir my sulx nv toe wilt brenghen,
 
Soo gheue ick my med Sile en med lichame.
 
Veur dit ghetal der Goddinnen bequame
 
Geheel aen v (mijn Heer) veur al mijn leuen:
 
En verbind' my noch oock soo vast daer neuen,
 
Dat-men my v geen-sins en sal ontschrijuen,
 
Want ick ben dijn, en sal al-tijdt dyn bliuen.
 
Hier moeten toe de Goden d'ooren biughen,
 
En my hier in nv dinen tot ge-tiughen.
 
Hier na, sloegh doens Olimpia heur ermen
 
Om mynen hals, kuste my deur d'ont-fermen,
 
Soo sutelijck wt on-geueinsder herten,
 
Dat ick besweeck schier deur der liefden perten,
 
En ick en ded' niet min van mynent wegen
 
Deur grooten lust als goey liefhebbers plegen
[pagina 83]
[p. 83]
 
Viuans tousiours en amour mutuelle.
 
Menans aussi vie celestielle,
 
A ces propos, doucement & subit,
 
Madame ainsi tout cler me respondit,
 
Mon cher Seigneur, mon Ami, & mon frere,
 
Que j'aime mieux que quelque enfant sa mere,
 
Ie vous suppli qu'entendez ce dict mien,
 
Veu que vous tien pour le seul gardien
 
De mon franc coeur, car bien je vous asseure,
 
Que j'ay esté vostre depuis ceste heure
 
Que ie vous vis pour la premiere fois:
 
Mais i'ay porté secretement ma croix
 
Dedans mon coeur, iusqu'à l'heure presente:
 
Mais quand le ciel le moien me presente,
 
Et que Dieu veut me faire tant d'honneur,
 
Ie m'offre icy & de corps, & de coeur
 
Present la bonne & saincte compagnie
 
A vous Monsieur, pour les iours de ma vie.
 
Et ie m'oblige aussi estroitement
 
Que part n'aura nul autre aucunement,
 
Car tout ainsi que le premier vous estes
 
Ainsi serez le dernier: les celestes
 
Me seruiront en cecy de tesmoing,
 
Desquelz i'ay eu secours à mon besoing.
 
Ce faict, ietta Olimpia ses bras
 
Autour mon col, m'embrassant par soulas,
 
Me baisant tant, par amour simple & coye,
 
Que ie cuiday vraiment transir de ioye.
 
Et ne faisoy pas moins par vray desir,
 
Estant rauy d'vn si tresgrand plaisir,
[pagina 84]
[p. 84]
 
Soo dat ick nau en wist' weer ick op d'eerde
 
Was, of in t'hof der Goden, groot van weerde:
 
In sulken staet, dat ick my nau en kende,
 
Oft schier en wist' wat ick ded' als de blende.
 
En mynder Maegdt, seer eer-baer van ghedachte,
 
Was oock die-tijdt, deur reynder liefden crachte,
 
Geclommen saen een blos', niet om ver-schoonen,
 
Het welck' heur quam op heur caexkens vertoonen,
 
Soo siuuerlijck, en soo schoon bouen maten,
 
Dat wel genoech was om te doen ver-laten
 
Eenighen gheest, onsteruelijck gheboren,
 
Syn lichaem dat sterflijck was te voren.
 
Hier toe sagh' ick wt heur ooghen noch comen
 
De tranen heet, wt Liefden gants vol vromen,
 
Lang-worpel som, en som rond, en deur-schijnigh
 
Ghelijckende fyn peerlen Christalijnigh:
 
Soo dat van dau in des dagherardts poose,
 
Scheenen drupkens, op een purpuren roose,
 
Die-men in Mey heur lustigh siet ontliuken,
 
Waer af den reuck de Carites ghebriuken.
 
Deur ons ver-bondt soo geluckigh beuonden
 
Werd seer ver-blijd en ver-fraeidt op die stonden
 
Themelsch gheslacht der Goden, en Goddinnen,
 
Die ons die deugdt med vreugdt hadden doen winnen.
 
En loofden al den grooten Heer der Heeren
 
Van ons gheluck, en houwelijck vol eeren.
 
Niet wyd van ons sagh-men de dissen decken,
 
Daer t'schoonste was, in dees lustighe vlecken,
 
Op t'groene gras, onder de schoon Datiren,
 
Sederen hoogh, en loflijke Lauriren.
[pagina 85]
[p. 85]
 
Que ne sauois par l'amoureux affaire
 
Si dans les cieux i'estois, ou sur la terre,
 
Voire si bien, que ie m'escognoissoy
 
Quasi moy mesme, & tout ce que faisoy.
 
Et à Madame estoit par grand outrage
 
De vraye amour monté en son visage
 
Vn teint si beau, si frais, & si vermeil,
 
Qu'homme ne vid oncques vn teinct pareil,
 
Mellé auec sa blancheur naturelle,
 
Qui la rendoit si diuinement belle,
 
Que c'estoit bien pour faire tomber mort
 
Vn coeur diuin, non subiect à la mort.
 
A cest instant, par ces douces alarmes,
 
Ie vis sortir à ma Dame les larmes,
 
De ses beaux yeux semblables au cristal,
 
Qui bien sembloient perles, en general:
 
Si qu'on eut dict que c'estoient de rosée
 
Goutes, dessus vne rose pourprée,
 
Qu'on voit en May au leuer du Soleil
 
Espanouïe, des Graces l'appareil.
 
Par l'aliance entre nous, tant heureuse,
 
Fust reiouie & grandement ioieuse
 
La court celeste, & des Nymphes le choeur,
 
Qui nous auoit conduit à ce bon heur:
 
Et rendoient tous honeur, louange & grace,
 
A l'Eternel, qui dans la mesme place
 
Fit à nous deux, à l'instant, receuoir
 
Le plus grand bien qu'on puisse au monde auoir.
 
Non loing de nous vismes dresser la table,
 
Au plus beau lieu de ce champ delectable,
[pagina 86]
[p. 86]
 
Voordts ded' Hymen Olimpiam veur al,, daer
 
Sitten te dis': En Juno my beual,, claer,
 
Dat ick my oock na heur der beyder wetten
 
Vredsamelijck neuen myn Lief sou setten.
 
Voordts setten heur ooc aen den disch med vreugden
 
De Goden al, en Goddinnen vol deugden.
 
De Satiren, de Faunen, en de Panen,
 
De Heros cloeck, en de rassche Siluanen
 
Dienden seer wel van coppen, en van schalen,
 
Die sy veur ons by d'aenricht ginghen halen,
 
Op dat-men soo med lust sou meughen drinken
 
Den Nectar suet, die-men neerstigh sagh schinken
 
Ganimedem, die t'schoon aen-richt bewaerde,
 
Med al den schat die hem claer openbaerde.
 
Middel-der-tijdt dat wy daer t'samen saten,
 
En vred'saemlijck den Ambrosiam aten,
 
Makende al-soo med vreugden goede chire,
 
Quam Phoebus claer med syn schoon gulden lire.
 
Syn Susters ooc med heur goede instrumenten
 
Cunstigh gesteldt, na aerdt der Elementen,
 
En maecten daer soo suten melodije
 
Med spel, en sangh, als-men t'eenighen tije
 
Ooyt heeft ghehoordt: En des houlijx liedt schoone
 
Suldt ghy eer langh ooc hooren, suet van toone.
[pagina 87]
[p. 87]
 
Diuinement dessouz les beaux Datiers,
 
Les Cedres hauts, & verdoiants Lauriers.
 
Puis Hymen fit asseoir par preference
 
Ma Seur alors, luy faisant reuerence.
 
Iunon aussi, bien faisant son deuoir,
 
Me fit ioyeux pres de Madame asseoir.
 
Puis se mettoient les Dieux & les Deesses
 
A table aussi, augmentant noz liesses.
 
Les Faunes forts, les Satyres, & Pans,
 
Semblablement les Heros & Siluans,
 
Seruoient les vins, en verres & en coupe,
 
Ioieuesement, pour recreer la troupe,
 
Que l Eschanson Ganimede versoit
 
Pres du buffet, dont la charge il auoit.
 
Ce temps pendant qu'ainsi en allegresse
 
Faisions icy (& moy & ma Maistresse)
 
Chere, en mangeant le Past Ambrosien,
 
Leurs instruments print lors le Delien
 
Et ses neuf Soeurs, puis en douce harmonie
 
Et bons accords, faisans grand' melodie,
 
Tous resonnoient plus doucement des vers
 
Qu'onq on ouyt en tout cest vniuers:
 
Et les beaux motz de leur Epithalame
 
Orrez vn iour, en faueur de Madame.
[pagina 88]
[p. 88]


illustratie
DILIGE VIRTVTEM, REMANET POST FVNERA VIRTVS.
DEFICIET NVNQVAM GENEROSO IN PECTORE VIRTVS.



Vorige

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken