|
| |
| |
| |
Sestiende toneel.
Frank, Romboud, Wybrant.
WAar 's Wybrant nu? kom hier, waar schuilje voor een man?
Zie daar, in d'eerste torn, zo raakje in de pan;
Die steek zal deurgaan, want die kunje niet pareeren.
Dat 's juist het hert geraakt, waar benje? 't lykt wel scheeren;
Eisch jey myn uit, en blyf jey selver in gebrek?
Kom voor den dag, zie daar, ik veegje strak den bek,
Kies wat geweer je wilt, 't zy slag swaart, tas haak, stange,
Rampier en ponjaart, of steekade, 'k salse lange,
Of wil jey 't mesje, ik leg een sneetje op sijn boers,
Wel schyrje nou? dats vuns, al waren wy twee broers.
Ho Frank oom, hebje hier geen Krygsman straks vernomen.
Ik zie'er geen als jou, wel zynent dromen,
Jey meester Romboud, zo by nacht jou konst getoond.
'k Ben heel geaffronteerd, dat dient hem weer beloont;
Is hy hier niet, zo zal ik hem tot zynent zoeken.
| |
| |
My dunkt het wil hier spoeken,
Jey praat van onder en van boven.
Is 't hier al degelyk werk? beleesje drommels?
Van d'agterpoort raakt op, door jou twee Krygsmans oogen.
Dat ik een eed moest doen, by de Helhonds groot ste tandt.
Dat ik hem dooden wil, hy moet terstond van kant.
Og! het hert wil my ontzygen;
Zegt dat hy van ons blyft.
Spreek jey, zo zal ik zwygen.
Og! stilstand, 'k hou myn stil.
Wel is de schroef ontstelt,
Jey raeskalt by jou zelf.
Van Wybrants weegen, en je bent twee beste
| |
| |
Gelyk de kat de muis, ik sal hem flus wel vinden.
Ik zal hem breeken, als een hoepstok voor myn knie,
En zmyten hem om hoog, veel hoger als ik zie.
Is deze twist dan door geen middelaar te stillen.
Biet hem het een of 't aer.
Ik wil hem levend villen,
En vryven hem in 't zout, en zenden hem zyn Wyf.
Hoor Romboud, spaar hem 't lyf.
Dat zal ik doen, maar hy za! neus en ooren missen.
Die eys is veel te zwaar.
Dat zou de drommel gissen.
Hoor, of jey 't afdronk, en dat hy een goet gelag,
Dat 's goedt, al wou hy de eerste dag.
Neen, neen, ik wil zyn wyf hier voor zyn oogen houwen,
En hy zal dezen nagt, haar aan myn zy vertrouwen:
Voorts zal ik met hem doen, na ik het goed bevind.
Behoudens, lyf en goed, zo staat het toe.
| |
| |
Ey, kom eenshier, ey, hoor, ik zal eert bot gaan bieden.
'k Wil anders niet verstaan.
Wel laat het dan geschieden.
Derest gaat na jou zin; wat zegjer dan toe?
Zo mag hy op jou woort, wel voor jou oogen komen.
Nou kom, niet lang te dromen.
Alzagt, hy wort aers als een stok.
Denkt nou om 't varkens hok.
| |
| |
Blyf jey zo lang te pand, tot dat zy komt betalen,
De onrust die jey selfs hebt op jou hals gelaan;
Ik heb een ander boô, myn hospes zal wel gaan.
|
|
Auteursrechtvrij