Romboud, of De getemde snorker

Seventiende toneel.

Romboud, Wybrant, Frank, Koert.

Koert.

 

WEl myn vrient, wat is'er weêr te quikken?

Frank.

 

Je most ons dadelyk een boodschap gaan beschikken,

 

Je weet waar Wybrant woont?

Koert.

 

Heel wel.

Romboud.

 

Gaat by zyn Wyf.

 

Zegt dat ik heur ontbie, haar man sit op zyn lyf,

 

Zyn kost is al gekoft, wil zy niet daadlyk komen.

Koert.

 

Dat koster heen.

Romboud.

 

Wel bloed, wie deed jou dit dog dromen?

 

Jeukten jou de huid, of wasje 't jonge leven zat?

Wybrant.

 

Og! Heer ik dogt....

Frank.

 

Nou, nou, mekaar de vuist gevar.

 

De peis is vast, zie daar dat zyn twee dappere helden

 

De een beeft meer als d'aar.

Romboud.

 

Maar jey zelt immers gelden,

 

Het bier gelach.

[p. 34]

Wybrant.

 

Og! ja van harten garen maat.

Frank.

 

Je ziet'er schrikkelyk uit, van buiten lykje quaat.

Wybrant.

 

Ik ben gelyk een lam, ik zal geen mens vertoornen.

Romboud.

 

Ja, 'k denk gelyk een Ram.

Wybrant.

 

Neen, zeker ik heb geen hoornen.

Frank.

 

Zo zegje, maar ik weet als men jou regt beziet,

 

Of 't hart of bokken schilt, zo zegje dat dan niet.

Wybrant.

 

'k Heb zulken zoeten Wyf, de lui die my ontmoeten,

 

Die komen met de hoet, myn tot de aarde groeten,

 

Ze praat zo vriendelyk, dat hier jan alleman,

 

Sinjeurs en ambachts volk, heur dagelyks spreken an.

 

Daar komtze, og! myn moer, nou moet ik vanje scheyen.