Logo DBNL
Memoires 1999-A (2021)

Memoires 1999-A

(2021)–Willem Oltmans–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Amsterdam

18 juni 1999

Zoals was te verwachten nemen de cia en het uçk het over in Kosovo, in strijd met de gesloten akkoorden, dus we zijn nog niet van de ellende af. In Helsinki - waar Jeltsin op tv boos aankondigde dat hij een Russische sector wil - hebben Cohen en Albright niets bereikt, terwijl er vandaag drie Russische vrachtvliegtuigen landden in Pristina. Iemand moet de Amerikaanse chantage stoppen. Het is - voor de verdere ontwikkelingen wereldwijd - een kritiek moment in de geschiedenis.

Washington had geen grotere idioot dan Thomas Pickering naar Peking kunnen sturen en de Chinezen geloven dan ook geen woord van de ‘uitleg’ over de bommen op de Chinese ambassade. In Peking denken ze nu vast dat de vs wat mentale problemen hebben.

Terwijl Cohen in The Washington Post uitlegt hoe de kla (uçk) de oorlog in Servië heeft uitgelokt en als hoogste doel een onafhankelijk Kosovo heeft - de val opgezet door de cia, Milošević die erin tuinde -, babbelt The New York Times alsof ze zich niet bewust zijn van de realiteit van wat daar gebeurd is en blijft hangen in het verdedigen van de oorlog vanwege humanitaire redenen.248

Ik ben geschokt dat er tot nu maar 1.400 exemplaren van Mijn vriendin Beatrix zijn verkocht. Zo werkt de sabotage hier in het Algemeen Dagblad, Trouw en nrc Handelsblad ook. Zielig eigenlijk.

Als dank voor het bijhouden van de post, heb ik mevrouw Gödecke het zilveren hart gegeven dat ik in Bali kreeg. Ze leek er blij mee.

De eerste brief die ik schreef sinds mijn thuiskomst, was aan Alatas, om hem te bedanken voor de reis, het business class ticket en - het grootste verjaardagscadeau - de verklaring die Kadarisman mag afleggen in mijn proces.

Hannah de Zantis stuurde ik de foto van het graf van Wonk met de bloemen erbij. Ik schreef haar dat het me opnieuw erg droevig maakte daar te staan en al die kruizen te zien, die daar

alleen stonden vanwege een paar idioten die niet hadden begrepen dat de tijden waren veranderd.

Ik heb Kok kort en duidelijk geschreven dat ik in Indonesië het bewijs heb rondgekregen dat Beatrix, Van Mierlo en hij de Gestapo van Suharto hebben ingeschakeld om mij in 1995 thuis te laten, en dat ik nooit zal rusten voor recht is gedaan.

Sukma heb ik nog een briefje geschreven om haar te bedanken voor de vier geweldige weken die ik mede dankzij haar heb beleefd. Ook omdat zij mij als geen ander steeds weer aan Bung Karno herinnert, zowel uiterlijk als innerlijk.

Ellen heeft geknokt - net als Peter trouwens - om boven water te krijgen wat de Staat werkelijk al had uitgegeven om mij te bevechten en heeft opnieuw een bezwaarschrift ingediend om daar inzage in te krijgen.249 De vragen van Koenders waren een grap, net als de antwoorden van Van Aartsen, waar niet veel meer uitkwam dat het de afgelopen jaren gemiddeld 60.000 gulden per jaar zou hebben gekost. Vermeer had er ook meteen op gereageerd.250

Er lag ook een brief van Ellen over het bezoek van Pieter Broertjes en Hans Verploeg aan de Vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken op 1 juni. Broertjes en Verploeg kwamen tot de conclusie dat een meerderheid overtuigd is dat de Staat me heeft tegengewerkt, maar dat de minister geen nieuw bod meer zou doen. Volgens Broertjes en Verploeg zou alleen een bindende arbitrage de minister nog tot een betaling kunnen dwingen. De Staat en ik mogen dan ieder een arbiter aanwijzen en er moet een voorzitter benoemd worden waar beide partijen het mee eens zijn, waarvoor Ellen meteen Asscher naar voren schoof.251 Ik ben nog niet overtuigd door haar briefje, en dat heb ik haar ook geschreven. En als er dan toch tot arbitrage besloten wordt, staan mijn uitgangspunten in Mijn vriendin Beatrix. Ik heb haar ook nog even herinnerd aan Bernhard, die ineens weer helemaal uit beeld lijkt te zijn.

Pieter Broertjes heb ik - na een zo rustig mogelijk gesprek met Ellen - geschreven geen gesprek op zijn kantoor te zullen hebben. Ellen had me geschreven dat ze een afspraak op 22 juni gemaakt had om bij Broertjes op kantoor het arbitragevoorstel te bespreken.252

Verploeg adviseert me dringend in te stemmen met het voorstel van bindende arbitrage en stelt Ron Abram voor als arbiter

namens de nvj en het Genootschap van Hoofdredacteuren.253 Hij denkt dat het voor mij nu of nooit is. Ik ben het met zijn brief niet eens, ik ben altijd tegen een bindend advies geweest en dat ben ik nog steeds.

De brief van Verploeg is aardig, maar ik ga er niet mee akkoord. Ron Abram vertrouw ik al helemaal niet en waarom zou ik akkoord gaan met arbitrage? Het is vast een nieuwe val, bedacht om me toch met een fooi af te kunnen schepen, en de advocaten van de zaak te verlossen.

Ellen stuurde me nog de brief van Den Hertog aan de rechtbank, dat de Staat bereid is tot een comparitie van partijen. Ellen had blijkbaar op 10 juni informatie van Van Velzen gekregen, waaruit bleek dat van de zijde van de Staat weinig bereidheid was om daarbij tot een regeling te komen. Daarom denkt zij dat de voorgestelde arbitrage meer kans biedt dan een comparitie.254

Roland van de Meerakker kwam rond vier uur en we hebben een paar uur zitten praten. Die jongen is nu 28, scherp als een mes, ziet er goed, bijna Yankish, uit, goeie bek met tanden en smoorverliefd op Angélique, die door een ongeluk half invalide is. Hij spreekt heel overdreven over haar seksuele aantrekkingskracht, maar ik blijf ervan overtuigd dat Roland in de basis homoneigingen heeft. Ik genoot van zijn gezelschap als voorheen.

19 juni 1999

Het is nog steeds mijn bedoeling om een verslag van Indonesië te maken, tegen de achtergrond van de wereldwijde ontwikkelingen. Er heerst een sfeer die zomaar zou kunnen uitgroeien tot een derde wereldoorlog.

Ik ben in Indonesië vier kilo kwijtgeraakt, waar ik erg blij mee ben.

Tessel Pollmann nodigt me uit voor het diner. Het zal botsen met het verjaardagsfeest voor Wilma Mennega, maar ik kan het niet allemaal doen.

Peter is onderweg en komt hier rond vier uur aan.

Iets over vier stond hij voor de deur. Hij zag er erg goed uit en zijn handen trilden minder. Hij leeft totaal anders nu hij in Tilburg is. Het werd ook de hoogste tijd. Alleen Trees zit in een depressie en leeft op medicijnen. Peter zei dat er absoluut niets aan te doen is, en dat ze simpelweg te lang non is geweest.

Peter had Brabantse asperges voor me meegebracht, maar ik

weet echt niet wat ik ermee moet doen. Ik vroeg hem ze weer mee terug te nemen, wat hij vergat, net als de lever die ik voor hem had gekocht. Verder had ik oude kaas en kersen voor hem, twee tassen met gay kranten, en het nrc Handelsblad van gisteravond en meer leesvoer. Ik gaf hem ook nog 500 gulden als oppepper.

Peter bereidde de salade met komkommer, ik prepareerde de vis en hij at als een wolf. Hij had twee uur met Rens Broekhuis in het Americain gesproken voor Het zwarte schaap. Ze zullen hem 1.000 gulden voor zijn vliegticket betalen. De tijd vloog om, maar hij haalde de trein van 21:00 uur terug naar Tilburg.

20 juni 1999

Nu moet ik een besluit nemen over wel of geen boek of brochure schrijven over Indonesië, of meteen doorgaan met de Memoires. Hans Lonis had tegen Peter gezegd dat mijn Beatrixboekje nergens lag. Het oude liedje. De vraag is alleen: hoe doen ze het in godsnaam? Hoe werkt dat wegpoetsen? Dus waarom zou ik een nieuwe brochure schrijven? Ik besta gewoon niet in dit land.

Giles Merritt van Friends for Europe komt met voorstellen die de betrokkenheid van de burger bij de Europese Unie moeten vergroten, en de besluitvormingsprocessen daar te veranderen en versnellen. De noodzaak daartoe werd volgens hem duidelijk door de lage opkomst voor de verkiezingen voor het Europees Parlement van afgelopen week.255 Volgens mij is de enige manier om uit deze impasse te komen door radicaal te breken met democratie als werkbaar systeem om te regeren. De wereld is veel te complex om begrepen te worden door burgers. We zijn de facto maar werkkrachten in een wereld-multinational.

De Volkskrant trekt de conclusie dat de strijd tegen Milošević niet gewonnen is door het uçk, want die zouden zonder navo-ingrijpen geen kans gemaakt hebben, maar dat ook de navo niet alleen met de eer kan gaan strijken. Zonder de diplomatieke interventie van Rusland zou de militaire inzet van de navo ook niet tot een overwinning hebben geleid.256 Toch denk ik dat de werkelijke rol van het uçk de verrassing van de toekomst zal zijn: een cia-legertje.

Ik zet door, ik ga een brochure schrijven, ook al wordt de bewerking van de dagboeken daardoor opnieuw vertraagd. Het

moet. Ik ben het verplicht aan mijn vrienden in Indonesië en zal het opdragen aan Sukmawati.

In Zuid-Afrika is mevrouw Zuma als minister van Buitenlandse Zaken benoemd, wat een zeer negatief teken aan de wand is. Ik begrijp niet waarom ze juist haar op deze cruciale post zetten, waar kennis en ervaring met internationale zaken toch van het grootste belang is. Of zou het een list zijn van president Mbeki zodat hij makkelijker zijn eigen beleid kan voeren?

Ter ere van mams verjaardag morgen stuur ik Peter nog duizend gulden, dan kan hij zorgeloos zijn tot 3 augustus, en kan hij meer genieten van zijn ‘op-verhaal-komen-tripje’.

Wouter en Gita kwamen langs. Ik legde hen het dilemma rond de arbitrage uit, en ging na hun bezoekje naar Adonis.

Thuisgekomen was Peter aan de telefoon toen ik mijn bril ging pakken (die lag bij de telefoon). Hij had twee brieven geschreven om te bedanken voor gisteren.257 Ik zei hem dat hij dinsdag een nieuwe verrassing zou krijgen in herinnering aan mams verjaardag - ze zou mij op dezelfde manier hebben geholpen. Ik hoop wel dat Peter er geen whisky voor koopt, al lijkt het erop dat hij veel minder of helemaal niet drinkt.

Vanavond ging ik naar Tessel Pollmann. Ze haalde me af van het station Hoog Catharijne in Utrecht, en maakte een omweg langs fort Blauwkapel en andere trekpleisters, voor mij totaal oninteressant. Toen kwamen we bij haar thuis, en daar voelde ik me al veel blijer, want ik ontmoette daar Pram, die als jongen in het ouderlijk huis van Santo verbleef. Het werd een gezellige bijeenkomst. Tessel bleek een vermakelijk dametje te zijn, al was het eten te Hollands. Pram was prima geïnformeerd over Indonesië, en kende veel mensen die ik daar ken.

Morgen de verjaardag van mam en de langste dag van het jaar.

21 juni 1999

Lieve mams verjaardag, ze is altijd in me. Misschien moet ik vanuit Hilversum naar Bilthoven gaan.

Ik heb Broertjes een fax gestuurd dat ik graag van hem zelf wil horen hoe het bij de Kamercommissie was. Ook zou ik graag met hem praten over de arbitrage, aangezien de advocaten me altijd hebben voorgehouden nooit in te stemmen met een bindend advies.

Trein naar Hilversum

Ben gewoon nu al blij bij de gedachte hoe Peter morgen zal re-

ageren als hij de duizend gulden krijgt. Hij heeft al die jaren nooit om een cent gevraagd. Ik ben onderweg naar de Media Academie in Hilversum. Sipke Jan Bousema wil voor zijn opleiding een televisie-interview maken over het weren van partners van homoseksuele parlementsleden in het Britse koningshuis. Ik krijg er 500 gulden voor.258

Trein naar Amsterdam

Sipke Jan was een lange, jonge jongen. Harmen Siezen deed het interview en Sipke Jan was erg blij met mijn komst. Het was dus goed dat ik voor zes minuten interview ben gegaan.

Toen ik zaterdag de 500 gulden aan Peter gaf, zei hij: ‘Maar Willem, je hebt zelf al zo weinig.’

‘Wie geeft wat hij heeft,’ antwoordde ik, ‘is waard dat hij leeft.’ Die spreuk ken ik uit de tijd van De Horst.

17:30 uur, Westerkade

Ik sprak 45 minuten aan de telefoon met Hannah de Zantis, die ik de foto van het graf van Wonk had gezonden. Ze vertelde zeven maanden geleden te zijn opgewacht door drie gemaskerde Turken, die haar in elkaar sloegen, beroofden en heel strak vastbonden. Ze werd pas vijftien uur later ontdekt, nadat de basterds haar auto in de fik hadden gestoken en daarom er drie juten naar kasteel Frymerson kwamen, die haar toen vonden. Zij had verwondingen aan haar hoofd door het strak vastbinden en haar voeten waren verlamd. De honden hadden verbijsterd toegekeken. Nu heeft ze van haar huis helemaal een fort gemaakt, inclusief alarminstallatie.

Gérard Schimmelpenninck, de zoon van Wonk, heeft een autogarage in Vlissingen en is de gelukkigste man op aarde. Hoe werkt dit, is dit overgeslagen van zijn grootvader? Ik moest wel lachen als Hannah zegt: ‘Ik wil je best helpen, maar hoe?’ Ze was in therapie geweest, maar vond zes sessies voor 2.000 gulden te duur. ‘U zult ook wel jeugdtrauma's hebben,’ had haar therapeut gezegd, wat voor Hannah reden was te vertrekken.

‘Een arbitrage met bindende uitkomst is oneerlijk,’ was haar onmiddellijke reactie, toen ik haar hierover vertelde. Maar ik legde uit dat de Staat zonder arbitrage van haar belastinggeld een contra-enquête gaat organiseren, die nog eens acht jaar zal duren en dan ben ik 82 jaar.

20:00 uur

Peter had de enveloppe met de duizend piek vanmiddag al gekregen. Hij was zo opgelucht. Ik vind dat heerlijk.

Pieter Broertjes belde. Toen ze uit de commissie kwamen en over bindende arbitrage spraken, had Ellen gezegd: ‘Dat accepteert Willem nooit.’ Ik ga het wel accepteren, na voldoende voorbereidende gesprekken. Er zit niets anders op.

22 juni 1999

Toen ik wakker werd, was de oplossing duidelijk. Ik zet de ontmoeting met Eef Brouwers en Sillevis Smitt door, waarover ik hen 6 mei had geschreven. Chantage is de enige oplossing. Sillevis Smitt heeft me tijdens mijn trip weliswaar geantwoord dat hij een overleg met Eef en mij niet haalbaar vindt, omdat dan naar buiten toe de indruk kan ontstaan dat hij als mijn raadsman optreedt, wat hij natuurlijk niet is.259 Maar ik negeer zijn bezwaar en schrijf via Eef aan hen dat zij de enige twee zijn die ik nog een beetje vertrouw, in het Haagse labyrint vol vijanden, en dat ik hen een duidelijk voorstel op tafel wil leggen.260

De Russen gaan een grote oefening houden met het scenario dat de navo Rusland en Wit-Rusland binnenvalt. De Russen ontkennen dat deze oefening is ingegeven door de navo-bombardementen op Kosovo, maar de oefening is wel aangepast aan de nieuwe realiteit van de Balkanoorlog, zegt luchtmachtcommandant Anatoli Kornoekov.261 Dat is dus exact wat mijn analyse van Kosovo steeds is geweest, namelijk dat het een repetitie is voor als Georgië bijvoorbeeld eens om hulp van de navo gaat roepen.

Tijdens mijn verblijf in Indonesië had Nicolaï me een brief geschreven dat de rechtsstaat in haar hemd staat, in reactie op de uitspraak van de Raad van State in mijn bezwaar aangaande het niet hoeven verstrekken van documenten door de bvd.262 Morgen om 11:00 uur ga ik naar hem toe voor zijn visie op mijn plan om met Eef en Sillevis Smitt te gaan praten.

23 juni 1999

Eigenlijk was mijn dag verpest. Ik was een uur bij Nicolaï met wie ik de verschillende mogelijkheden besprak die er nu nog zijn om dit proces tot een (goed) einde te brengen. Hij

en Pasman dringen aan op arbitrage en zijn niet bereid nog verder door te procederen. Voor het einde van de dag kreeg ik al een brief over vanmorgen en hun standpunt, en een conceptbrief voor de Kamercommissie dat ik akkoord ga met arbitrage.263 Rens Broekhuis en Bas Senstius waren bovendien anderhalf uur op de Westerkade voor Het zwarte schaap, en toen ging er nog een uur op aan Vierling, en een uur Edwin van Rooyen.

Morgen spreek ik met Eef Brouwers. Hij belde vanmiddag, wat ik bemoedigend vond. Ik zal hem een memo overhandigen om de zaak in onderlinge gesprekken tussen Algemene Zaken, Buitenlandse Zaken en de advocaten te regelen.

24 juni 1999

Trein naar Den Haag

Vandaag was Pips verjaardag en ook nu ga ik niet naar Bilthoven. Ik ben op weg naar Eef Brouwers met een memo - Sillevis Smitt stuurde ik het op.264

12:00 uur, trein naar Amsterdam

Ik sprak 45 minuten met Eef, tot zijn chauffeur hem op kwam halen. Ik gaf hem het memo waarin ik nog kort uiteenzet dat ik van begin af aan een fatsoenlijke regeling in stilte wilde, maar dat Van den Broek me zei dat Buitenlandse Zaken nooit iets onrechtmatigs jegens mij had gedaan en dat ik maar moest procederen. Een fatsoenlijke regeling wil ik nog steeds en ik ben bereid me daarna van alle communicatie te onthouden over de regeling en het koninklijk huis. Ik stelde voor dat Peter Nicolaï, landsadvocaat G.H.J. Houtzagers en B.J. Asscher - of de president van de Orde van Advocaten - rond de tafel gaan zitten om een regeling te bespreken. Ik gaf aan inmiddels zeker te weten dat de Gestapo van Suharto door Den Haag was ingeschakeld om me thuis te laten. Ik had de indruk - maar wie weet - dat een arbitrage via het parlement geïnitieerd niet zijn voorkeur had, maar misschien gaat hij wat doen. Ik ben waarlijk uitgeput na dit gesprek.

Westerkade

Ellen belde en ik legde haar het voorstel uit om Nicolaï en Houtzagers met een derde persoon een regeling vast te laten stellen.

‘En dan komen Vermeer en ik er niet meer aan te pas?’

‘Natuurlijk niet! Wat wil je, dat Houtzagers Den Hertog en Van Velzen meeneemt?’

Ik had voor Nicolaï al een fax klaar liggen dat ik niet akkoord ga met arbitrage als daar niet iemand in zit namens mij, en als de derde persoon niet vaststaat. Ik was niet van plan te capituleren op het laatste moment, zelfs niet onder het dreigement dat hij en Pasman ermee ophouden. Ik besloot de fax toch niet te versturen, maar belde Nicolaï, die me overtuigde dat hij Brouwers beter niet kan bellen (hij mag dat zelfs niet) en dat ik snel akkoord moet gaan met arbitrage, voordat Punt een bemiddeling lanceert, want dan krijg ik helemaal nooit iets. Er zit niets anders op. Maar wie is te vertrouwen in arbitrage?

Een zeer wilde séance in Adonis met een pittig jong ventje, misschien 35 of 38. Ik kreeg een lange cock suck van een Amerikaan. Een andere Amerikaan wandelde met een aansteker rond in de darkroom. Niemand deed iets dus ik gaf hem een tik op zijn hand en zei: ‘Fuck off, this is a darkroom,’ waarop hij verdween.

Ik ben gaan kijken of de motorfiets van Gino bij zijn restaurant stond, maar het hele restaurant bestaat niet meer. Wachten dus. Toen ik thuiskwam lag er een aangepaste conceptbrief van Ellen, waarin ik akkoord ga met de arbitrage. Ze wilde dat ik deze ondertekende. Ik heb haar geantwoord niets meer te ondertekenen, want alles wat ik vorig jaar heb ondertekend, heeft niets opgeleverd.

Vreemd, op Pips verjaardag speelt op televisie de stehgeiger André Rieu het thema uit de symfonie van Dvorřák, waar mijn vader zo van hield en dat ik op zijn begrafenis speelde.

25 juni 1999

Santo faxte me een ingezonden brief uit The Jakarta Post, die vandaag geplaatst was, dat ik excuses aan Mega zou moeten maken - met een hoop onzin, als zou ik tegen een vrouw in het Merdekapaleis zijn. Alsof mijn brief zou bewijzen dat ik geen vriend van Sukarno zou zijn. Juist daarom schreef ik het. Ik faxte een briefje naar Peter en Ellen.

‘Je moest eens weten hoe gelukkig ik ben dat je akkoord gaat met arbitrage,’ belde Ellen direct. Over Melkert zei ze niet veel meer dan dat ze hem een ‘slapjanus’ vond, maar Bert Koenders is het nu helemaal. Ze ging Broertjes een ‘hoera-fax’ sturen. Het is duidelijk dat we Den Hertog en Punt voor moeten zijn daarom drong ze erop aan direct de definitieve brief aan Broertjes te faxen. Pieter Lakeman wil namens mij in de arbitragecommissie gaan zitten, dus stuurde ik hem ook de brief.



illustratie

Ik gaf namens Ed 350 gulden aan Wil, die bij het doen van een kastje door haar rug was gegaan. Een pijnstiller uit het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis hielp. Vanavond had ze bal van het 125-jarig bestaan van de Amsterdamse brandweer.

14:15 uur

Tot mijn grote schrik ben ik toch belazerd, maar ik laat me niet opnaaien. Punt heeft op 16 juni reeds een comparitie van partijen voorgesteld en er zijn al verhinderdagen opgegeven. De Staat denkt er dus beter vanaf te komen bij Punt en heeft ineens grote haast. Ik doe aan een comparitie van partijen onder geen beding mee. Ik heb dat Peter en Ellen ook geschreven met de vraag of er een manier is om van Punt af te komen, want ik wil met die man niets meer te maken hebben.

De brief aan de Kamercommissie is getekend door Broertjes en opgestuurd.265

Peter wil morgen niet komen, want hij wil nog naar de kapper

en heeft nog andere boodschappen te doen, dus het wordt zondag.

26 juni 1999

Er kwam een briefje van Peter, die geniet van het heerlijke weer. Hij komt mij morgen leren hoe hij altijd die heerlijke dressing voor de salade maakt.266 Zijn handschrift is terug naar normaal. Dat heb ik niet vaak meer gezien sinds hij met Edwin is. Die relatie is een ramp, ook al zal Peter het nooit toegeven. Ik probeerde hem te bellen, maar kreeg hem niet te pakken.

27 juni 1999

Ellen herinnerde me eraan hoe ik eens verondersteld had dat ze Paul de Ridder had gebeld om met De staat van bedrog te wachten. Hoe had ik zoiets kunnen veronderstellen? Ze zei dat Sillevis Smitt haar had gebeld met de vraag of Eef Brouwers en hij mij zouden moeten ontvangen, met de implicatie dat ik Brouwers gesproken had op haar advies. Ik boorde die onzin meteen de grond in en zei naar waarheid dat Brouwers al in april of mei zei met me te willen spreken. Die implicatie is even belachelijk als haar reactie op toen ik zei dat Nicolaï en Houtzagers de zaak moesten afmaken. Het is begrijpelijk, maar het illustreert in wat voor potje ik zit.

Ik worstel nog steeds met de start van de brochure over de verkiezingen in Indonesië. Het duurt langer dan ooit.

Toen ik tegen Eduard zei dat Peter bezig was een ander mens te worden, zei hij: ‘Waarom schrijft hij die jongen in Johannesburg niet een briefje dat hij niet meer terugkomt?’ Ja, dat is Peter. Maar hij probeert in ieder geval rond juli een uitkering bij de Sociale Dienst in Tilburg te krijgen. Eindelijk, dat is een belangrijke stap.

Toon Quarles belde. Hij vond Lakeman een querulant en de keuze voor hem was ‘onverstandig’, maar hij wist ook niet zo gauw wie ik dan moest nemen. Hij adviseerde me met Nicolaï en Pasman te overleggen.

Uiteindelijk belde Peter af, want het regende en stormde in Tilburg. ‘Je bent toch niet boos,’ vroeg hij. Nee, helemaal niet. Ik walg er alleen van dat in de 32 jaar dat ik Peter ken, als het puntje bij paaltje komt er altijd weer belangrijker zaken zijn die voorgaan. Zoals mam eens zei: ‘Hoe kan je toch zo ontzettend veel houden van iemand die je niet echt vertrouwt?’ Het is waar, je bent alleen en zal altijd alleen zijn - zo is de wereld.

28 juni 1999

Peter komt vanmiddag op bezoek. Ik heb Peter even in de trein gebeld om niet te vergeten in Den Bosch over te stappen. Peter zei direct bij binnenkomst iets over de bloemen op tafel. Die gevoeligheid voor bloemen herken ik, in tegenstelling tot de manier waarop hij zich kleedt: goedkope broek, een loshangend t-shirt en zwarte, leren schoenen. Hij ziet er heel anders uit dan vroeger op Amerbos. Hij arriveerde om 16:20 uur en we vertrokken rond 19:00 uur terug naar Centraal Station, dus hij kon de trein van 19:30 uur halen. Hij bracht een knoflookstamper voor me mee omdat de mijne is verdwenen. Hij deed voor hoe hij saladedressing maakt en mixte eerst azijn en mosterd en adviseerde Italiaanse saladekruiden toe te voegen. We hebben lekker zitten praten. Hij rookt zelfs niet meer, maar ik blijf hem toch in de basis nog steeds nerveus vinden. Ik adviseerde hem een totale medische controle te laten uitvoeren en ook zijn tanden na te laten kijken.

29 juni 1999

Bernhard werd 88 jaar en kocht voor 600.000 gulden een Ferrari die 340 kilometer per uur haalt, terwijl hij alleen met chauffeurs rijdt. Ellen zei dat hij een uitkering van 1 miljoen mark had gekregen uit het Duitse Widergutmachungsfonds voor oorlogsslachtoffers. Het toont wat een proleet de man is gebleven.

Het lukte me gisteren aardig te blijven tegen Ellen, die weer drie keer belde en vandaag ook weer twee keer. Ook drie telefoontjes van Vischjager. Het blijft vervelend.

In Thermos ging een jonge blonde jongen aan mijn voeten zitten en hij begon. Na een tijdje zei hij: ‘Mijnheer Oltmans, wat hebt u een heerlijke pik.’ Hij was best lekker bezig en ik had seks met hem. Maar wel met Gino in mijn gedachten.

Ik keek naar het tweede deel van een documentaire op België 2 over de tsaar en Raspoetin. Het programma zat vol met historische filmbeelden.267

30 juni 1999

Huib Afman (26) interviewde me een uur voor het homoblad sQueeze, op advies van Peter, in het café op de hoek. ‘Ze zeggen op de redactie dat er niets meer over het proces in de krant staat, “want Oltmans is gek”,’ zei hij. Ik ben blijkbaar voor de man in de straat niet zo ‘gek’. Tijdens mijn ontmoeting van

een uurtje met Afman werd ik tweemaal door voorbijgangers aangesproken, die me graag op televisie zagen.

Gatsha Buthelezi faxte me dat Mbeki hem het vicepresidentschap had aangeboden, op voorwaarde dat hij het premierschap van KwaZulu Natal aan anc-leider S'bu Ndebele zou afstaan. Dat weigerde hij, waarop Mbeki Zuma tot vicepresident had gemaakt. Hij schreef teleurgesteld te zijn in Mbeki en dacht dat deze hem wel beter zou kennen dan om hem zo'n deal voor te stellen.268

Peter heeft het tijdens onze gesprekken totaal niet over Edwin, dus houd ik wijs mijn mond. Maar nu Peter zonder Edwin in Nederland is, wordt hij wel een ander mens.

Eduard was lang op bezoek. Ik vond hem erg dik geworden. Hij ging uit eten met Iwan Beek en vrienden, wat ik graag met hem had willen doen. Hij haat Holland en de Hollanders steeds meer en ziet op tegen een vlucht naar Aruba, omdat die vliegreis vol zal zitten met absoluut plebs. Hij wil in anderhalf jaar proberen iets in New York te kopen en zijn flat hier opdoeken. Ik begrijp die bezetenheid voor New York maar ten dele.

 

(Wordt vervolgd)


Vorige Volgende

Over het gehele werk

datums


Over dit hoofdstuk/artikel

plaatsen


datums