Memoires 2000-A

[Amsterdam (vervolg)]

[p. 175]

hem bij zijn haar, maar het bleek een pruik te zijn en daardoor was ze achterover op de grond gevallen.

‘Ik ben bevrijd,’ zei Alatas, ‘maar het is vreselijk wat er nu in Indonesië gebeurt.’

‘Praat me er niet van,’ zei ik en ik stelde hem voor een brief aan Van Aartsen te sturen. Dat vond hij ongemakkelijk want ‘ik ken Van Aartsen niet zo goed’. Het was jammer dat ik weg moest voor het diner van Theo van Gogh.

Ik wachtte vijftien minuten op de taxi die me naar het diner met de mensen van Van Gogh zou brengen, en heb toen de bus naar het station genomen. Ik heb het diner dus gemist en viel meteen in de opnames voor Het Laatste Oor, maar ik was eigenlijk blij dat die taxi nooit arriveerde.

27 mei 2000

Ik sliep vast, acht uur lang.

Peter belde. Hij voelde er niets voor om naar New York te gaan, dus ik zal proberen volgende week alleen te gaan, zoals ik van plan was.

Vermeulen had Meijer geschreven dat hij niets wist van die 10.000 gulden, maar hij zou het uit laten zoeken. In zijn begeleidend briefje aan mij schreef hij: ‘Fortiter in re, suaviter in modo. Het is maar weinigen gegeven om tegelijkertijd beledigend en amusant te kunnen zijn. W.F. Hermans behoort tot die weinigen, u niet.’²⁶⁶ Ik heb mijn antwoord direct eronder geschreven en aan hem doorgefaxt: ‘I do not think it a matter of amusement to have engaged a lawyer who turned out to be an ordinary crook. You played the game with crooks of BuZa against me.’

Aart noemde mijn schadevergoeding ‘fuck you-geld’, want nu kunnen ze me nooit meer wat maken. Die opmerking is wel in de lijn van Piet Schaepman, die me altijd waarschuwde op mijn geld te letten omdat ze me financieel wilden kraken. Aart was verwonderd dat eigenlijk geen enkele krant een redactioneel commentaar had over de 8 miljoen schadevergoeding.

Nu moet ik dus naar de debatwedstrijd op Nyenrode, maar ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in. Ik wil nergens naartoe. Het stormt en het is koud, zoals in de herfst.

Marc van der Linden had me zijn stuk voor Weekend gestuurd, maar ik heb hem uitgelegd dat hij verschrikkelijke dingen schreef. Zo had hij het over mijn ‘wraak op Luns’, wat complete onzin is. Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt.

266 Brief d.d. 25 mei 2000.

[p. 176]

Nyenrode

Ik volg de debatten over bankgedrag en renteverlaging, et cetera. Het is achteraf een uitstekende greep geweest om toch te gaan. Het is verbazingwekkend als je tientallen jaren nadat je er zelf gestudeerd hebt in die jonge gezichten kijkt. Iemand zei: ‘Ik ga werken in het bankwezen.’ Het viel me op dat iedereen een das en een donker pak draagt. Toen ik vroeg waarom ze dat deden, kreeg ik als antwoord dat het traditie was. De grote bekken van deze broekies zijn niet van de lucht.

Na een middelmatig (goedkoop) diner zijn we aan de halve finales begonnen met als eerste thema: de economie groeit te snel. Ik zit naast een broekie, die straks als trainee naar Thailand gaat, maar eigenlijk naar Nieuw-Zeeland wil.

Het tweede onderwerp in de halve finale was de stelling dat er een grotere binding nodig is tussen parlementaire vertegenwoordigers en kiezers.

21:45 uur, zolder Nyenrode

Hier weer terug te zijn brengt heel veel herinneringen omhoog. Ik ben nu toch wel blij dat ik heb doorgezet. Een jongen, Erik Geluk, grote bek, heb ik aanbevolen bij de baas van Ernst & Young - die in vier jaar sponsoring tot nu toe één Nyenrodiaan in dienst heeft genomen.

Westerkade

Ene Patrick bracht me naar huis in een Audi van een kwart miljoen, met een dashboard als van een jumbo. Zijn vader heeft een Audi-garage in Zoetermeer. Het was goed dat ik ben gegaan, maar nu moet ik mijn dagen goed gebruiken, want ik vertrek op vrijdag naar de vs.

28 mei 2000

Het stormt en het is koud, zoals in de herfst.

Naftaniël zit nu bij Buitenhof.²⁶⁷ Hij wordt door twee pro-Joodse ‘journalisten’ (Natascha Kuit en Martin van Amerongen) tot de orde geroepen. Het is zo ziek. Altijd weer denken Joden dat ze de enige slachtoffers in de wereld zijn. Toch deden Martin en Natascha het uitstekend - met het pendulum in Naftaniëls voordeel, want hij vertelde zijn verhaal duidelijker dan ooit.

Ik trek de telefoon eruit, want ik wilde het Poolse Chopinconcours zien.²⁶⁸ Maar een Chinese nicht speelde Chopin zo afschuwelijk dat ik de tv moest uitzetten.

267 Buitenhof, NPS, 12:07 uur, Nederland 3.

268 Chopin: toen en nu, NPS, 13:04 uur, Nederland 3.

[p. 177]

Marjo van Soest is bevriend met Michiel van Ballegooijen de Jong. Ze kwam om te praten over gouvernantes voor een artikel in Vrij Nederland. We spraken over Buringh Boekhoudt.²⁶⁹ We keken ook samen naar Het Laatste Oor.²⁷⁰ Dat ik mezelf als deftiger beschouw dan Beatrix en haar onhebbelijkheden, à la Bernhard, hebben ze erin gelaten.

269 Vrij Nederland, 17 juni 2000.

270 Het Laatste Oor, 23:55 uur, Veronica.

29 mei 2000

Ik heb een heerlijke sauna gepakt en het verband aan mijn been opnieuw aangelegd - het been is klaar voor de reis.

Willebrord Nieuwenhuis, die zijn boek in de bus zou doen, reed langs in een auto en groette schaamteloos.

Ik ga nu tekenen voor het nieuwe huis.

17:30 uur

Het penthouse is gekocht. Ik zat te wachten op het pleintje vlakbij de notaris tot het tijd was naar binnen te gaan. Ik merkte pas om 15:15 uur dat mijn horloge er verdomme mee op was gehouden. Ik haastte me naar binnen, wat jammer was van de gelegenheid. Hoe dan ook, ik heb getekend.

Maarten Meijer had de arbitrage-uitspraak gelezen en was verbaasd. Ook zijn vader stond perplex over het vonnis van de arbitragecommissie, hij zei nog nooit zoiets gelezen te hebben. Aart had Het Laatste Oor uitgezet. Hij kon het niet langer aanzien en adviseerde me er niet meer aan mee te doen. Hij heeft waarschijnlijk gelijk. Hij gaat akkoord om executeur-testamentair te worden. Maarten maakt het testament nog voor woensdagmiddag gereed. Carla van de kopieerwinkel waarschuwde ook al dat de publiciteit zich ook wel eens tegen me zou kunnen gaan keren wanneer ik teveel op televisie zou verschijnen. Peter voelt zich nog steeds beschaamd als ik hem vertel dat het testament wordt herschreven en hij mijn enige erfgenaam zal zijn.

30 mei 2000

Ik heb toch veel last van de problemen en pijn in mijn mond. Het tandvlees doet behoorlijk pijn. Ik heb er al de hele week last van. Ik zal ermee moeten leren leven. De knie gaat gestadig beter. Arendo heeft nooit gebeld om te vragen hoe het met mijn been was. Ik heb hem zelf maar gebeld.

Waarom loopt mijn horloge nu vlekkeloos en hield het er gisterenmiddag mee op?

[p. 178]

Nicolaï zit achter het geld van de Staat aan. Ze houden de uitbetaling op vanwege mijn schuld aan abn amro.

Het schijnt dat Elsbeth Etty zaterdag jongstleden mijn zaak ter sprake bracht in haar column in nrc Handelsblad. Zo zie je maar wat het doet als je iets recht in iemands gezicht zegt.

Naar Van Gogh kijken 75.000 mensen, zegt Wendela van Veronica. De 500 gulden voor mijn deelname wordt overgemaakt.

Ik sprak Hans Verploeg over het etentje wat hij beloofd had te geven na de arbitrage: ‘Nu je binnenkort fl 149.000 ontvangt, waar je niet op had gerekend, vind ik dat jij het voor een 75-jarig lid moet aanbieden.’

‘Ik betaal voor jou, de anderen betalen zelf,’ zei Verploeg. Hoe dan ook, het is verplaatst naar 20 juni. Piet Hagen? ‘Nee, beter niet.’ Vermeer dus wel.

Slats had er een dramatisch verhaal van gemaakt. Hij stuurde me vanmorgen nog een fax dat hij geen tijd meer had gehad om mij het stuk te laten lezen, want hij hoorde pas een dag van tevoren dat het blad een dag eerder naar de drukker moest vanwege Hemelvaart.²⁷¹ Onzin. Vier uur praten en dan dit? Treurig. Hoe haalt hij het in zijn hoofd om zo uit de bus te komen?²⁷²

Aart belde. Hij had Vrij Nederland net gelezen. Hij zei dat er maar één manier was: nergens meer aan meedoen. Geen interviews meer. Daar heeft hij wel gelijk in, maar ik wil straks nog wel dat mijn boeken besproken worden. Of eigenlijk doet dat er ook niet meer toe, want ik heb nu zoals Aart zegt fuck you-geld. Aart was verbaasd dat ik Slats weer vertrouwd had. ‘Ik leer het ook nooit,’ zei ik.

‘Dat pleit voor je,’ antwoordde Aart.

hp/De Tijd wilde een foto van mij bij een column waarin ik moet vertellen over mijn visie op luxe. Ik besloot het niet te doen, beïnvloed door het gesprek met Aart, maar eigenlijk vind ik dat ik het wel had moeten doen. Mijn appartement op de Westerkade beschouw ik tenslotte ook als luxe.

Vermeulen had dus eerst een nota van bijna achttienduizend gulden gestuurd, die hij nu, na mijn interventie, heeft teruggebracht tot fl. 6.904,53. De hoofdsom was op 15 januari 1996 al voldaan, maar daar was geen aantekening van gemaakt.²⁷³ Wat ik had gezegd dat hij een crook is, is terecht.

Ik schreef een brief aan Vrij Nederland, waarin ik duidelijk maakte wat het verschil in kwaliteit is tussen Bibeb en Jos Slats.

271 Fax, d.d. 30 mei 2000.

272 Vrij Nederland, 3 juni 2000, zie bijlage 40.

273 Brief Vermeulen aan Meijer d.d. 29 mei 2000.

[p. 179]

31 mei 2000

Jan Willem, een advocaat, die voor Quote stukjes schrijft, kwam me interviewen. Hij bleek ook meubels te maken, Hij had ongelooflijk mooie, betekenisvolle ogen, blond haar, en heeft al acht jaar een vriendin. Hij is 27 jaar, maar heeft weinig interesse in seks.

Ik lunchte daarna met Pieter Broertjes en Jan Tromp. Pieter dacht dat ik Ellen had afgeserveerd, Tromp was er zelfs van overtuigd, maar ik zei dat ze geen voorbarige conclusies moesten trekken. Broertjes was in het eerste jaar als hoofdredacteur tegen de lamp gelopen bij het diner voor Kohl. Daar zat hij naast Margriet en wat zij toen tegen hem zei, vertelde Broertjes in zijn naïviteit aan mij, wat voor mij aanleiding was Margriet als getuige voor de rechter te halen. Broertjes werd vervolgens vijf jaar niet meer gevraagd aan te schuiven bij belangrijke diners. Nu mag hij voor het eerst dus weer aanschuiven bij het diner met de keizer van Japan. Ik verweet hem dat er nooit een hoofdartikel over mijn zaak in de Volkskrant was gekomen. ‘Ik voelde me niet vrij,’ was zijn excuus. Hij was niet ‘vrij’ genoeg om zijn steun uit te spreken voor mijn strijd. Mijn god! Tromp gaat nu een artikel voor het zaterdagmagazine van de krant maken.

Broertjes wist trouwens niet dat ik de informant van Elsevier was geweest voor het verhaal over Luns.

Het testament is gewijzigd, niet heel indrukwekkend, maar de wijziging is duidelijk: Peter is mijn enige erfgenaam.²⁷⁴

Gino wandelde vanavond om elf uur nog even binnen. Hij hield zijn schoenen aan, wat ik al had verwacht, en eigenlijk was ik blij dat hij niet bleef. Eenmaal in bed lag ik nog lang wakker, maar ik weigerde een pil te nemen.

274 Zie bijlage 41.

1 juni 2000

Nellie heeft nog niet geantwoord op mijn bericht dat ik de 20.000 gulden die ik ooit van Theo leende, aan haar wil terugbetalen.

Adèle wil de gesprekken met Sonja van Zweden afbouwen, wat ik wel begrijp. Ze blijft opgewonden over de hele zaak; ze schrijft nu een boek.

Ik zag op cnn een interview met de nieuwe Russische premier Kasjanov. De laatste vraag ging over Elián González, maar die weigerde hij te beantwoorden en gaf in plaats daarvan idiote, platitude antwoorden. De man laat zien dat hij een amateur is

[p. 180]

die belabberd Engels spreekt. Kennelijk gaat Elián nu terug naar Cuba.

Ik was even bij Eduard en Mora. Mora deed weer idioot en zei dat ik had beloofd dat zij niet in mijn dagboek zou voorkomen. Hoe kan dat? Ze wilde wel de foto van mijn huis houden.

Ik lunchte met Wilma Mennega in Americain en gaf toch een zeer kort interviewtje over luxe weg aan hp/De Tijd.

Ik schreef tandarts Peter van Splunter dat ik steeds meer last krijg van mijn ondertanden. Ik wil dat hij sneller te werk gaat en meer tijd uittrekt voor iedere afspraak. Ik heb geen zin steeds weer voor één handeling van een kwartier op en neer te fietsen.

Ik bracht makelaar Anna Sprenger Mijn vriendin Beatrix.

Ludwich Mulier, net terug uit Paramibo, wilde laten weten dat er daar veel werd gepraat over mijn 8 miljoen, en zei: ‘je ligt weer goed in Suriname.’ De opname van zijn talkshow in Eetcafé Amazona waarin ik te gast was, was ook daar vertoond. Dan heeft Bouterse het dus ook gezien. Er was een gerucht verspreid in Paramaribo dat Ludwig voor de Nederlanders zou werken.

2 juni 2000

07:55 uur, Schiphol

Ik werd om 05:30 uur wakker, maar niet van Guill, die had beloofd me wakker te maken. Hij was vijf minuten te laat - Surinamer - maar reed me in vijftien minuten naar de incheckbalies van Singapore Airlines.

Gisterenavond had Jeroen Pauw paranormaal genezeres Jomanda in zijn show.²⁷⁵ Haar laatste zin was: ‘Ik ga voor de eerlijkheid, dan kan je alle klappen aan.’

Die kloot van de eo was een uur bezig met Wibi Soerjadi. Hij speelt de derde symfonie van Rachmaninoff met een polshorloge om - dat laat zien wat een amateur hij is. Hij kan heel veel, maar permitteert zich zoveel ‘eigen interpretatie’ dat er momenten zijn dat je de muziek nauwelijks herkent. Interviewer Andries Knevel liet Soerjadi zelden uitspreken en dan merk je wat een asshole hij is.²⁷⁶

275 Een kwestie van kiezen, 1 juni 2000, 23:00 uur, RTL5.

276 Andries Knevel ontmoet Wibi Soerjadi, EO, 1 juni 2000, 21:15 uur, Nederland 2.

Singapore Airlines SQ24

Ik zit op het bovendek en heb voor het eerst mijn eigen Businessclass-plaats. Goddelijk.

De Telegraaf had dezer dagen weer eens een pagina over Japanse gruwelmoorden in het oude Indië. Treurig.

[p. 181]

Ik las een adembenemend artikel van de hand van de speculant George Soros over de situatie in Rusland.²⁷⁷ Ook over zijn activiteiten voor, tijdens en na de overgang van de Sovjet Unie naar Rusland. De chaos die ontstond nadat men zijn ideeën niet wilde volgen, en er een criminogene maatschappij was ontstaan, het falen van het imf en de westerse landen, en Soros' successen. Over Berezovsky, de ‘Rockefeller’ van Rusland, die een groep oligarchen om zich heen had verzameld, die zich actief met de verkiezing van Jeltsin bemoeiden, en na diens overwinning de staatsbedrijven onder zich verdeelden. En hoe na de herverkiezing van Jeltsin minister van Financien Anatoli Tsjoebajs de strijd begon tegen deze superrijken, met wie hij eerder had samengewerkt. Dat er een ware strijd op leven en dood ontstond tussen Tsjoebajs en Berezovsky, die leidde tot de instorting van de economie in Rusland, waardoor de oligarchen en de banken een gigantische berg kapitaal verloren. Maar waar de staatsorganen van konden profiteren en steeds machtiger werden, en waardoor ook de Russische economie, los van de oligarchen, door kon groeien. Berezovsky zocht toen voor de nieuwe presidentsverkiezingen een opvolger voor de verzwakte Jeltsin, en wel een die de oligarchen kon beschermen tegen juridische vervolging, die dreigde nu de Staat weer machtig aan het worden was. En dus kwamen ze uit bij Poetin. Maar Poetin ontpopte zich als premier tot iemand anders dan Berezovsky had verwacht. Poetin maakte zich echter onder de bevolking razend populair met zijn harde aanpak van de Tsjetjenen, die juist door Berezovsky in het geheim werden ondersteund, en de angstcampagne die gevoerd werd naar aanleiding van de mysterieuze bomaanslagen in Moskou, waar vermoedelijk Berezovsky's organisatie ook achter zat. Poetin bouwde de macht van de Staat verder uit en werd juist een bedreiging voor Berezovsky, maar ook voor Soros en zijn open society. Soros blijft echter optimistisch wat zijn plannen betreft en investeert dan ook nog steeds in Rusland, ondanks dat Poetin de presidentsverkiezingen zal winnen. Soros heeft 32 computercentra in de Russische universiteiten aangelegd. Ik wist dat zoiets moest gebeuren.

Ik heb op Schiphol een fles Bols jenever voor Tom Crouch gekocht, en ook Moustache en een Ray Ban zonnebril voor Peter.

Eduard waarschuwde me dat mijn knie wat zou gaan uitzetten door de luchtdruk en adviseerde me pijnstillers mee te nemen.

277 The New York Review of Books, 13 april 2000. George Soros, WHO LOST RUSSIA?

[p. 182]

Hij was geïrriteerd toen ik zei dat ik dacht dat het niet nodig was (maar ik heb ze wel bij me). Ik heb tijdens de vlucht het verband eraf gehaald.

De trip is echt omgevlogen. We zijn er over ongeveer twintig minuten. Ik heb me door stapels artikelen heen gewerkt. Ik voel me zeer, zeer goed. De oorlog is over en als het niet over is, dan heb ik fuck you funds, net als Aart en ambassadeur Schaepman zeiden. Ik mocht die man wel. Een beschaafde dromer.

13:00 uur, New York

Na de gebruikelijke rompslomp aan de bagageband en bij de douane, nam ik een busje ($ 20) in plaats van een taxi. Ik checkte in bij het ymca en liet de fles voor Tom achter op mijn kamer.