|
| |
Bruylof-Ghedicht.
GHy die met uwe toorts, en uw' vergulde schichten
De locht, de aerd', de zee voor u alleen doet swichten,
Cupido soete God, die uwen setel houdt
In eenen Hemel schoon van ooghkens opgheboudt,
En kaecxkens van yvoor, daar op men licht siet leven
Een vermillette bloos, en lieffelijcken sweven:
Die met den soeten dauw, die op de lipkens drijft
Van uwe borghery, ons' drooghe ziel gherijft,
Daer me ghy ons ghemoet vervult aen alle zijden,
Soo dat wy selfs de Goo'n haer Nectar niet benijden,
Cupido machtich God, k'beken ick heb misdaen,
Vergheeft my mijne schult, dat met een valsche waen
| |
| |
Ick dus lang heb gemeent, dat de vruecht gingt menghen
Met tienmael meerder smert, en dat ghy ons ginck brenghen
Niet anders dan verdriet in onse jonge jeucht.
Neen t'is der menschen aert, dien altijt beter heucht
Het quaet al wel het goet dat van haer is ontfanghen.
Nu sie ick eerst te recht, dat men een steegh verlanghen,
En met een soeten hoop het bitter wert verteert,
En heelend' al voortaen in soeticheyt verkeert.
Nu sie ick eerst te recht, dat een die mint te deghen,
En aenstaet dach op dach, can brenghen noch te weghen
Met dienst, en met verdienst, en smeecken even seer
Een uytcomst van zijn min gheheel nae sijn begheer.
Heer Bruydegom hier van cont ghy ons best ghetuyghen,
Wiens onvertsaecht ghemoet Cupido heeft gaen buyghen,
En onder t'jock ghebracht van sijne soet ghewelt:
Ghy voelden u gheraeckt ghy voelden u ontstelt,
Ghy voelden grooten last in uwen hert van binnen.
Daer lagh een sware sorgh in uw' verwerde sinnen,
Die van een soeten hoop allengskens wiert vermant.
Ghy voelden u ghequest, ghy voelden eenen brant,
Maer hebtse wel gheleert sachtsinnich te verdraghen;
De hoop van rechten hulp versachten al uw' plaghen.
O wel bedachten raet! alst immers wesen most,
Dat ghy de liefde doe soo wel ontmoeten cost.
| |
| |
Dees' God hoe wel hy toont een soet en lieflijck wesen,
En schijnt een' kindt te zijn, dat niemant hoort te vresen:
Hoe wel hy met zijn oogh, en lodderlijck ghesicht
Niet anders ons en dreycht dan eenen gulden schicht,
Hy toont nochtans te met, dat sijne groote crachten,
Hoe wel sy schijnen soet, niet licht en zijn te achten,
Waneermen sijn ghewelt te seer wil wederstaen:
Hy temt den hemel heel, en s'werelts ronde baen,
Hy doet dat selfs Iupijn sijn blixem gaet vertreden,
Daer med' hy davren doet de landen ende steden.
Hy heeft den wreeden Mars doen werpen aen een cant
Sijn root bebloede swaerdt, en uyt Neptuni hant,
Voor wiens verwoede cracht het aertrijck staet te beven,
Heeft sy sijn natte vorck soo menichmael verdreven.
Hy ist die menich mensch doet loopen langens t'lant
Berooft van sin, en wit, berooft van haer verstant,
En met een groot ghetier vast suchten ende stenen.
Dan doch sijn meeste macht die moet hy gaen ontlenen
Van t'maechdelick gheslacht, haer oogskens, die soo schoon
In hare fier ghelaet staen lieffelijck ten toon,
Zijn maer sijn boghen slechs, daer uyt hy gaet bestrijden
Ons' sin, en ons' ghemoet met loncxkens van ter zijdn,
Die voor zijn pijlen hy op onse herten spreyt:
Sijn stricken die hy heeft, en netten zijn ghebreyt
| |
| |
Van t' hayr dat om haer hooft soo soetiens gaet berijen
Door tsijden vlechtsnoer schoon haer wangskens van ter zijen:
Soo dat hy deylen moet met haer sijn meesten eer.
Ghy zijt Heer Bruyd'gom oock alsoo ghevelt ter neer
Van eenen machtich God bereyt met stercke banden,
Met pijlen aen sijn sijd', en fackels in sijn handen.
Een God selfs wel versien met wapens nae sijn wensch
Heeft u verwonnen dus een wanckelbarich mensch,
Wiens borst niet was bedeckt met wapens of met schelpen:
En boven alles noch soo quam hem om te helpen
Dees maghet die u nu soo dapper heeft vermandt,
En vuert dat yder siet, uw' leven in haer handt.
Dat vriendelijck ghelaet, die overzijdsche loncken
Die hebben u ghemoet en sinnen gaen ontfoncken.
(Eylaes!) wat soudt ghy doen? sy bracht u in de rou,
T'was reden dat sy u dan weer ghenesen sou.
Ghy ginght haer fier ghelaet, en sinnen doe bestrijden
Met uwe trouwe dienst, met nedricheye en lijden,
Met suchten en gheween, en bidden oock om loon
Voor al u lijden swaer, en diensten even schoon.
(Eylaes!) wat sou sy doen? sy voelden in haer sinnen
Een even stercken brant, een even heftich minnen,
Noch wou sy't wederstaen, tot dat de wreede gloet
Den lang verholen min haer oock belijden doet.
| |
| |
Wat isser beter raet, d'een is ghequest van d'ander,
Dan dat u te ghelijck ghenesen gaen malcander?
Gaet aen gheluckich paer, dit is de rechte nacht
Die van u langhen tijt soo heftich is verwacht.
Nu sult ghy al uw' vreucht te vollen eens ghenieten,
T'veranderen van uw' staet en sal u niet verdrieten,
Wanneer ghy eens sult sien, dat rontsom uwe lijf
Vw' cleyne kinderen teer met eenen soet ghekijf,
En aenghenam gheraes vast spelen om uw' ooren
Als ghy de namen soet van Taet en Mem sult hooren,
Van al die soete schaer: Doch soet toch eens om hooch
De sterren comen uyt die met een stom vertooch
V segghen tijt te zijn dat gy u moet gaen spoeden.
Dies ghy, o lieflijck volck, die nu de Bruyt gaet hoeden,
Ioncvrouwen staet Wat op, gheeft haer den lesten soen,
Het ander dat ghy laet, dat sal den Bruyd'gom doen.
Heer Bruyd'gom nu wel aen, en wilt niet langher dralen:
Nu ist de rechte tijt, dat ghy van haer sult halen,
Tot loon van al uw' pijn, tot loon van uw' verdriet,
Uw' lang verwachte vreucht: dits u besolding siet,
Van al het gheen dat ghy te voren hebt gheleden.
Wat doet ghy hier te staen? gaet haer wat naerder treden,
En cust den blancken hals, en cust die lipkens schoon,
Daer in wel eer uw' hert ghevanghen lach ten toon.
| |
| |
Gaet u aen d'ooghkens nu, daer door ghy waert ontsteken,
Met cuskens straf en soet te deghen eenskens wreken,
En tusschen elcken cus, soo mengt aen alle cant
Vw' suchten en ghesteen van vreuchden overmant.
De rest behoef ick u Heer Bruyd'gom niet te leeren.
Vrou Bruyt en wilt u nu niet langher toch verweeren
Gaet vrolick voort Vrou Bruyt, alst immers wesen moet
Soo quelt u niet soo seer, maer schept een goeden moet,
Want teghen dese strijdt moet ghy u wat vervromen:
En gy en hebt oock niet den quaetsten coop becomen,
Want om uw' maechdom slechs coopt ghy een heele man
Die van een maecht alleen veel maechden maecken can.
Vaert wel gheluckich paer, en alst u gaet naer wenschen,
So dencke eens in uw' sin op ons noch arme menschen,
En wenst, en wenst ons toe in uw' blijgeestich hert,
Dat wy oock sulcken eynd' vercryghen van ons smert.
Marcesse nescia Lavrvs.
|
|
Auteursrechtvrij