|
| |
Psalm XXXV. David bidt Godt dat hy voor hem tegen sijner vyanden boosheyt en valscheyt wil staen, op dat hy hem daer voor looft en danckt.
1. Wilt met mijn twisters voor my twisten Heere,
Bestrijdt die tegens my in 't harnas staet,
Grijpt uw' rondas, wilt my daer met verweren
Maeckt dat uw' spies mijn vyant nederslaet,
Trekt tegens hem en doet hem schaemroot keren
Segt tot mijn ziel dat ghy haer noyt verlaet.
| |
| |
2. Wilt Heere die vervolgen mijne ziele
Doen wijcken, en met schande doen vergaen.
En maecktse die my sitten op de hielen
Als kaf, dat voor de wind niet kan bestaen,
Vw' Engel raeckt ter been die haer vernielen,
En die haer sal door 't swaert ter nederslaen.
3. De wegh zy glat en duyster die sy treden,
Uw' Engel die vervolge haer met kracht;
Want s' hebben voor my sonder recht of reden
Haer net gespreyt, en na mijn ziel getracht,
Dewijl sy alderhande valscheyt smeden,
En voor my graven een verborgen gracht.
4. Verwoesting sla haer, Heer laet haer versticken
In droefheyt, eer sy 't werden selfs gewaer,
Laet haer verworgen in haer eygen stricken,
In 't net gestelt tot mijnen val, laet haer
Verderven, dan sal sich mijn ziel verquicken,
En singen haer verlossing van 't gevaer:
5. Dan sal mijn tong en wat ick hebb' u loven
En seggen, Heer, wie is gelijck als ghy?
Ghy die verlost den geen die leyt verschoven,
Den swacken, van die stercker is als hy,
Ghy doodt 'er die d' ellendigen beroven,
En maeckt den armen van haer klauwen vry.
6. Daer zijn getuygen tegen my geresen
Die seggen 't geen ick weet noch heb gedaen,
Sy hebben my voor goet doen quaet bewesen,
Sy hebben my na lijf en ziel gestaen:
Ick, om haer van haer kranckheyt te genesen,
Heb voor mijn kleedt een sack getrocken aen.
| |
| |
7. Ick heb mijn ziel om haer doen vasten houwen,
Als of 't mijn vrienden waren in de noot,
Of die men als een broeder kost vertrouwen,
'k Ging neergebuckt, ick nuttigde geen broot
Van droefheyt, en ick ging in swarten rouwe
Gelijck een die betreurt sijns moeders dood.
8. Sy daer en tegen staken 't hooft te samen,
Verheught als't ongeluck my viel te beurt,
Sy huylden valsch wanneer sy by my quamen,
Sy hielden haer als hadden sy getreurt,
Ick merckte 't niet, doe sy haer kleeren namen
En hebben die al veynsende gescheurt.
9. Soo haest sy by haer boeven zijn geseten,
Pluymstrijckers, die by haer ter tafel gaen
Soo knersten sy, op my te fel gebeten,
Haer tanden saem: hoe lang siet ghy dit aen?
Heer help dat ick niet werd' van een gereten,
Laet my door dese Leeuwen niet vergaen.
10. 'k Sal u dan eer in de gemeente geven
En prijsen daer veel volcks sal zijn vergaert,
Om dat mijn vyanden niet boven dreven
Die sonder reden, my te vuur te swaert,
Vervolgden, die my stonden na mijn leven
Maer ghy hebt my voor haer gewelt bewaert.
11. Want vree noch rust quam oyt in haer gedachten,
Sy soecken door haer valsche list en raet
Te vangen die, die na de vrede trachten,
Sy gapen dat haer mondt wijd open staet,
En roepen, als ick meene te versmachten,
Recht soo! recht soo! dat het hem qualijck gaet.
| |
| |
12. Ghy hebt het immers selfs gesien, o Heere,
Weest dan niet veer, maer komt wat nader by,
Ontwaeckt, en wilt u tot mijn sake keeren,
Naer uw' gerechtigheyt soo oordeelt my,
Wilt tegens mijn party mijn saeck verweeren
Op dat hy sich niet over my verbly.
13. En laet hem niet gebruycken dese reden,
Heb moed mijn ziel, het gaet u voor de wind,
Wy winnen't velt, de man leyt heel vertreden;
Maer straft die vreugd' in mijn verderven vind,
Laet schand' en schaemt' het aengesigt bekleden,
Van die geen die mijn ondergang bemint.
14. Maer laet die geen verheugt en vrolijk wesen,
Die scheppen lust, dat ick uyt droefheyt weer
Verlost ben, door uw' hulp aen my bewesen,
En roemen steed's van 't lof van onsen Heer;
Soo sal uw' naem van my oock zijn gepresen,
En mijne tong sal singen van uw' eer.
|
|
Auteursrechtvrij