De psalmen Davids(1663)–Aernout van Overbeke– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Psalm XLIX. Een vermaninge dat men niet op de wereltsche goederen vertrouwen sal, als de werelts kinderen doen, maer op Godt die alleen levendigh ende saligh maken kan. Oock op de wijsen van den 9. 40. ende 119. ouder comp. Psalm. HOort toe ghy volcken die op aerdt Woonachtigh zijt, komt saem vergaerdt Soo wel ghy knechts als Heeren, Soo wel het slecht als edel bloedt, Soo arm als rijck van werelts goedt, Mijn mondt sal wijsheyt leeren: All' mijne reen zijn vol verstandt, [pagina 142] [p. 142] Ick neem mijn Harpe by der handt En luyster' na mijn snaren, Ick geef my eygen selfs gehoor, Want ick sal 't geen is duyster, door Mijn Harp aen u verklaren. 2. Waerom, als my de Boose dringt En Goddeloose my omringt, My selfs gestelt in vreesen? Of sy vertrouwen op haer gelt, Al is haer hoop op 't gout gestelt, 't Sal nochtans nimmer wesen Dat sy met gelt voldoening doen, Of aen den Heere het rantsoen Voor haren broeder geven, 't Sal noyt geschieden, want het kost Te veel eer dat m' een ziel verlost Om eewigh te doen leven. 3. Men siet hoe Dwaes' en Wijse gaen, 't Zy vroegh of laet, de selve paen En vreemd' haer schatten erven; Sy meenen dat haer huys en hof Sal nimmer raecken in het stof En vry zijn van verderven: Als of haer nazaedt noch den standt [pagina 143] [p. 143] Daer van souw' sien, sy laten 't landt Door haren naem vercieren, Maer och wat is dees' yd'le waen! Hoe groot hy is hy moet vergaen, Niet anders als de dieren. 4. Dit zijn der Dwasen sotte paen, Men siet oock hoes' haer kinders gaen Met vreughd' en welbehagen: Selah. Maer wat geschiet hier eynd'lijck af? Men sets' als schapen in het graf, Daer haer de doodt komt knagen De Dromen sullen doch hier naer Met vreught gebieden over haer Wanneer 't begint te dagen. De doodt veroudt der Boosen vel, Sy werden in de nare Hel Vyt haer Paleys gedragen. 5. Maer of dit aen de Quaen geschiet, Ick ben versekert dat ick niet Sal dese straffen lijden; Want Godt bewaert my van dees' straf, Hy neemt my op, hy sal van 't graf Mijn ziele wel bevrijden. Selah. Maeckt dat ghy niet en vreest wanneer Dat yemant groeyt in gelt en eer, Hy moet doch eenmael scheyden; Wanneer hy woont in 's aerdtrijcks schoot, Sijn' eer, al was sy noch soo groot, En sal hem niet geleyden. 6. Hoewel hy heeft aen sijne ziel Al 't geen op aerd' hem wel beviel [pagina 144] [p. 144] Met volle maet gegeven; En dat de dwase kinders van De werelt riepen, dat 's een man Die van sijn goedt derft leven! Soo sterft hy als sijn vad'ren deen, En sal om al sijn sottigheen 't Licht eeuwigh moeten derven; De mensch die op dees' aerde leeft En reden noch verstandt en heeft Sal als de beesten sterven. 6. Gloria. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij
