Princelijcke deuijsen

[fol. 132r]

Sic sopor irrepat.

Soo Gontran Coninck van Bourgongnien, vermoyt wesende van iagen, in⁺ slape gheuallen was inden velde neuen een van sijn Schiltknechts, omtrent een cleyne beke, soo liep hem wten monde een cleen beesken, twelcke stracx liep na die beke, makende maniere datter gheerne ouer gheweest hadde. Twelcke siende desen Schiltknecht heeft wt ghetrocken sijn rapier, ende gheleyt dweers ouer het beecsken, daer dat dit beestken ouer is geloopen, ende voorts

+ Ann van

[fol. 132v]

geloopen in een holleken dat staende was aende voet van eenen berch. Ende van daer wederkeerende tot aen de beke, is weder ghecomen ouer het sweer als voren, ende is weder gheloopen in des Conincx mont. Die Coninck van stonden aen daer naer wacker wordende, heeft vertelt sijnen Schiltknecht den droom die hy ghedroomt hadde: seggende hoe dat hy een water hadde ghepassert ouer een ijsere brugghe, ende dat hy geweest hadde in een hol van eenen berch, daer hy ghesien hadde een seer costelijcken ende grooten schat. Twelcke hoorende sijnen Schiltknecht verhaelde hem datter geschiet was ter wijlen dat hy sliep. Die Coninck dat hoorende, heeft desen berch doen wtholen ende ondergrauen, daer dat hy gheuonden heeft een seer grooten rijcdom, dewelcke hy gedeelt heeft den armen, ende de kercken: ende oock daer mede doen ouerdecken met gout die rijue van S. Marcelis by Chalons op de Saone daer hy was rustende.