Voorwaer elck mach dit Cruys met blijden schijn aenschouwen,
En nemen't voor een loos van noch aenstaende vreucht.
Van een seer cort verdriet, maer langen loon van deucht.
Van eenen corten rouw, maer schutsel van lang rouwen.
Godts soon, het vredich lam, heeft door sijn Cruys en lijen
En met sijn doot ons al van sterven willen vrijen.
Orvs Apollo schrijft, dat die van Egypten onder haer heylige oft Hieroglyfijke teeckenen, om te bediede het toecomende oft eeuwich leven, schilderden een merk van twee langhe strepen, d'een overeynd staende, ende d'ander daer dweers op ligghende: ende hier van en conden sy geen ander reden geven, dan dattet een seker bedietsel was van eenige Goddelicke verholentheit oft Mysterie. Niettemin, soo veel isser af, dat sulken merk oock gesneden was op de borst van hunnen Afgodt Serapis: in wiens Tempel oft Kercke, wanneer Theodosius den Keyser de Heydensche Kercken ter eerden dede vellen, als Suidas schrijft, ettelicke letteren over al gheschildert oft ghesneden stonden, sulcke als de Griecken Hieroglyphica noemen, die de oprechte ghedaente van een Cruys hadden. Isidorus vertelt insghelijcx oock, dat ons Voorouders, om in hun boecken aen te teeckenen het ghetal der ghener die in eenighen slach omcomen ende gedoodt, oft ontcomen ende overghebleven waren, stelden voor het ghetal van de doode dees letter Θ, als met eenen schicht dweers doorschoten wesende: ende voor die ontcomen waren, dese
Auteursrechtvrij
