Princeliicke deuiisen

[p. 107]

XLI. Labuntur nitidis, scabrisq́. tenaciùs haerent.

Veel slibberen, en vallen af van gladde nette saken;
Maer houvven vaster aen de rouvv, en blijven daer aen haecken,

Den mensch heeft sulcken aert, dat hij sich niet can houwen
Als hij in weelden is: geen man was oint soo sterck,
Die Weelde heffen mocht: geen maeg en can verdouwen
Voorspoedicheyt en vreucht. Ist niet een wonder werck?

[p. 108]

 

Ghij grouwt voor armoe bloot, ghij vreest voor tegenspoet:

 

Maer die en zijn niet swaer, als ghijse draegt met moet:

 

Ghij wenscht om Weelde groot, Weeld is al v behagen:

 

Maer als gij heur becomt, dan condij heur niet dragen.

Anders.

Eylaes de menschen meest gelijcken lichte Vliegen:

Die op een wel gelict en effen claer gelas
Niet connen houden vast, door't slibberich bedriegen:
Maer op een rouwe schors, daer cleven sij heel ras.

In tegenspoet en noot moet elc met crachten blijven:

Maer is hij eens heel wel, hij wort dat licht seer moe,
En valt daer haest weer van, hij can naeuws mercken hoe.
Des bidt den Heer altijt, dat hij v wil verstijven.

Gantsch gelijckerwijs de Vliegen, willende rusten op eenen seer geladden effen spiegel, daer van slibberen ende afrijsen: daer sij nochtans aen oneffene ende cnobbelachtige dingen soo vast houden, dat sij daer tegen van onderen op climmen connen: Inder selver voegen, seydt Plutarchus, en connen de menschen hun selven soo wel niet houden in voorspoedicheyt ende weelde, als sij doen in tegenspoet, oft ongeval.

Anders.

De deugt en gaven groot die iemant heeft becomen
Door Godes segen goet, al zijn die wtgenomen,

Nochtans, als nijders boos daer met een spijtig oog

Op letten willen scherp, is iet dat niet en doog

In sijn gantsch lichaem bloot, dat sij maer connen toonen,
Dan gaen sij hem daerom heel iammerlicken hoonen.

Eylaes, sij mercken niet, dat hier geen mensch en leeft,

Die heel volmaect in als, met al geen smetten heeft.

De Vliegen doen oock so, die op een spiegel loopen:
Is daer een rouwe stee, daer comen sij bij hoopen,

En maecken die voort vuyl: op't meeste van het glas

En connen sij niet staen, maer latent soo alse was.

[p. 109]

 

Waerom volgt gij heur nae? en gaet alleenlijk letten

 

Op een oft twee, voor t'meest, en die seer cleyne, smetten,

 

Die sulcken helt een heeft? Waer om aenmerct gij niet

 

Dat gij voorts over hem geen vlecken meer en siet?

 

Woud' hij sich selven oock met aendacht eens gaen stellen,

 

En mercken op v quaet, en t'quaet van v gesellen;

 

Hij soud' bevinden haest, dat ghij die op hem let,

 

Alleen niet zijt bevlect, maer gantsch niet zijt dan smet.

 

Sijn deugden zijn genoeg om wel te connen decken

 

Een cleyn gebrecklickheyt in sijn geheele huyt:

 

Maer gij zijt heel gebreck: en soumen v ontvlecken,

 

Soo moestmen al u vel geheelijck trecken wt.