Mijn tegenstem

(1975)–Hugues C. Pernath– rechtenstatus



[pagina 25]
19-20 Voor Patrick Conrad pp Deze waarheid is een gekrulde leugen Wie haar aanraakt verwondt zich en begeeft In dit landschap van de schuwe schemer. Wie haar aanraakt blijft besneden met de schulden En telkens zullen de sporen verder wijken. Niemand heeft mij vrijwillig lief, want niemand Werd voorbereid tot dit oponthoud. Niemand deed ooit afstand van de wrevel Waaruit zovele lichamen mij belagen, mij drenkend Mij, met kussen van hun schimmel. Alles heeft opgehouden, alles is leeggestroomd Geen hinderlaag, geen blad, geen plagen. Niemand begrijpt de pijn want zelfs de stem Blijft nauw verbonden met de dood en herhaalt Wat nooit volledig werd verklaard.
[pagina 26]
Dijen die zich openen over andere dijen Slijmloos, blind en onervaren, Rafels die zich vermenigvuldigen en ogen Gesloten achter waaiers die klemmen In de waanzin van dood en verveling. Achtergronden ontsloten: wat nevelig was Werd zichtbaar en dag en nacht voltooien zich In dezelfde hand. Uit vroegere dagen verstart De herinnering aan een povere weelde Die onvoldaan blijft rukken aan de onmacht. Gloria zal overleven, de hinde zal nooit sterven Niemand weten wie kwetsuren draagt. Wij houden ons vrij van de bloedschuld En blijven achter, zonder wederwoord Hijgend, over de fallus van de desillusie.