Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 30]
| |
Voys van den 118 Psalm: Dancket den Heer seer hoogh gepresen, &c.
SChout aen die trots' en hoogh-gebooren,
V Zeetels tot de Sterren bouwt,
En die door pracht elck wilt bekooren,
Door 't praelen in fluweel en goud.
Komt hier, ick sal u vergelijcken,
En schildren uwe snootheydt af:
't Palleersel en 't blancket af-strijcken,
Daer mee ghy ciert u broose graf.
2 Schout aen, segh ick ghy grootsche menschen,
En siet u Koningh hier veracht:
Ghy die volght uwe lust en wenschen,
Komt siet u Vorst in sijne pracht.
Ghy zijt gesien, ghy zijt verheven,
Merckt eens hoe werd u Heer gehaet:
Ghy leeft in weeld', en hy moet beven
Van koud en armoe seer versmaet.
| |
[pagina 31]
| |
3 Ghy zijt gesmuckt, ghy zijt gepeerelt,
Damast en zijd is uwe dracht,
Ghy glinst in grootsheyd voor de Weereld,
V hoovaerd blinckt in volle macht:
V pratt' en preutsche dertelheden
Die steygren in den hooghsten top:
V gasten, brassen wulpsigheden
Die klimmen tot den Hemel op.
4 Siet hier 't geprael van uwe Koningh.
Siet hier 't gepronck van sijne staet.
Siet hier sijn marm're gulde wooningh.
Siet hier sijn pracht en overdaed.
Hier is 't fluweel! hier zijn de taffen!
Hier is 't fluwijn en 't sachte bed!
Hier is 't borduursel, hier de kaffen,
Met kanten, sticksels, dicht beset.
5 Hier leyd u Heyland hoogh gepresen,
In sijn verheven Majesteyt:
Die 't al moet onderdanigh wesen:
Siet hoe hy hier verschoven leyt:
Hy die de Wereld heeft geschapen,
Wiens heerschappy streckt over-al,
Die moet nu in een Krebbe slapen,
En rusten in een Beeste-stal.
6 De Menschen schijnen, ach! niet waerdigh,
De glory van sijn heerlijckheyd:
De Beestjens ons verdoemen vaerdigh
Van onse groot' ondanckbaerheyd.
Hier leyt ons Held, ons Prins, ons Heere,
Veracht op 't hoy, en snoode kaf:
De windels zijn wel slecht en teere:
Dies gruwd' een yegelijck daer af.
7 De Vossen hebben hare holen,
De Vogelkens haer eygen nest:
Maer onse Vorst (eylaes!) moet dolen,
En klagen droevigh op het lest.
| |
[pagina 32]
| |
Doch ghy die zijt uyt Godt geboren,
Versmaedt hem met de Wereld niet:
Hy soeckt u ghy die zijt verloren,
En heelt u smerten en verdriet.
* * * * Rust-plaets.
8 De VVinter is by hem verkoren,
Om ons te kleeden met sijn Woord:
De Stal, hoe slecht dats' ons staet voren,
Brenght heerlijckheydt en hoogheyd voort:
Hy kiest de nare droeve Nachten,
(Daer yeder een voor ijst en zwicht.)
Om onse duystere gedachten,
t' Onsteken door sijn Godtlijck Licht.
9 Wel Saligh zijn de ziel en oogen,
Van die ons Heyland innigh schouwt:
Ghy zijt O blinde Mensch! bedrogen,
Indien ghy op een ander bouwt:
Hy is der Heyd'nen Licht en Leven,
De Eer van Isrels heerlijck huys:
Die voor ons sond sich heeft gegeven,
Gewilligh aen 't vervloeckte kruys.
10 Ey! laet ons desen Koningh loven
(De Sonne der Gerechtigheyd)
Die arm en nedrigh komt van boven,
t' Erbarmen ons' ellendigheydt.
Laet ons op-heffen suyvre handen,
En d'offer onser lippen slaen
Tot hem, die Duyvel, Sond en schanden,
Verplet heeft en te niet gedaen.
11 Laet ons den Ouden mensch af-sterven,
En dragen Godts Baniere recht:
Want anders sullen wy verwerven,
Het antwoord van dien boosen knecht.
Heer wilt met u genade bouwen,
Ons Hert, 't welck is een vuyle Stal:
Wilt daer u Krebb' en VVoonstée houwen,
Die nimmermeer vervallen sal.
| |
[pagina 33]
| |
12 Ey! met wat Goddelijcker kelen
Singht 's Hemels Heyrschaer uwen lof:
Van Vreughd O Herderkens wilt quelen,
En bootsen haere stemmen of:
Gode sy d'Eer, sy Heyligh singen:
Vreed op der Aerd: den Menschen vreughd:
Ey! laet ons al van blijdtschap springen,
En zijn in 't Nieuwe Iaer verheughd.
|
|