Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 138]
| |
Stemme: De May die ons de groente geeft. Of, Hansjen sneet het kooren was langh. Of, Het vinnigh stralen van de Son.
DE Slemper en een gierigh Mensch,
Die hebben noyt vernoegen,
En onversadight in haer wensch,
Om sich nae deughd te voegen.
2. De Slock-lust is van snooder aert,
Van ongetoomde sinnen,
Die voor sijn mond geen kosten spaert,
De lusten te beminnen.
3. Het Vercken is haer Beeldenis,
Dat gulsigh leyt te wroeten,
In dreck en snoode vuylenis
Om sijne lust te boeten.
4. De Gulsige die let alleen,
Hoe hy sijn buyck magh vullen,
Hy is in 't kleyne niet te vreen,
Maer past slechts op het smullen.
5. De Gierige in 't tegendeel,
Loert op eens anders have,
Sy gunt haer naeste noch haer keel,
Geen noodruft om te laven.
6. Dies schrobt en wroet sy waer sy kan,
Om d'arme man te killen;
En boven dat, soo soeckt sy dan,
Den huyd hem af te villen.
7. Dees Vraetigheyt die maeckt haer graegh,
Om 's naesten bloedt te suygen,
Sy janckt altijdt in hare maegh,
Om 't recht nae 't quaed te buygen.
8. Sy heeft noch ruste noch gemack,
Maer quelt sich nacht en dagen,
Hoe sy 't mach krijgen in haer sack,
En and're menschen plagen.
9. Gelijck het Vercken in sijn mond,
d'Een eyckel heeft verkregen,
| |
[pagina 139]
| |
Soo is haer Slock-lust oock terstont,
Om d'ander mee verlegen.
10. Schout Slock-lust dan en Gierigheyt,
Want d'een brenght u om 't leven,
En d'ander knaeght het hert vol leyt,
En kan geen ruste geven.
THeogenes seyde, Datter meer menschen door de Slock-lust en Gulsigheyt vvaren om hals gekomen, als door honger.
Van de gierigheyt kondy overvloedigh lesen in mijne Iconologia, Fol. 169. 170. |
|