Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: 103. Psalm, Mijn ziele wilt, &c.
DE Werrelt van Augusto was beschreven,
Dat yder in sijn stadt sou schattingh geven:
Dies Ioseph trock van Nazareth, en voort
Na Bethlehem, alsoo hy was gesprooten,
Vyt Davids stam en adelijcke looten:
Om te voldoen sijn plicht en 's Keysers woordt.
2. Hy nam met sich sijn Vrouw, de ondertrouwde,
Maria, die bevrucht, en baren soude,
(Want hare tijdt die quam nu op ter handt:)
Sy baerde daer haer' eerst-gebooren Sone,
En leyd' hem stracks in windels en ten toone
In een kreb', want sy geen plaetse vant.
3. De Herbergh was beset en geen plaets open,
Dies most sy wel, uyt noodt, ter stal in-loopen,
Om heuselijck haer schuylen uyt den drangh.
De Herders die haer kudd' by nachte hoeden,
| |
[pagina 77]
| |
En geenes weeghs, dit wonder-werck vermoeden,
Die waren door 't gesicht te wonder bangh.
4. Een Engel Godts, die quam sich daer vertogen,
In heerlijckheydt en klaerheydt voor haer oogen,
En sprack tot hun, weest hertigh niet bedeest.
Ick segh u aen een overblyde mare,
Die over-komen sal der volckren schare,
Dies zijt verheught uyt ziel en in den geest.
5. Want heden is u saligheydt gebooren,
V Heylant langh van Gode uytverkooren:
Die Christus, Heer! leyt nu in Davids stadt.
Dit teecken is 't: Ghy sult hem sien om-wonden,
In eene kreb' in doecken slecht bevonden.
Wel saligh is hy, die dit wonder vat.
6. Stracks quam een glans, een rey van Hemels boden,
Met Lof-gesangh, die yder quamen nooden:
En songen eere zy u hooge Godt!
Vreed' op der aerd', de wensch van uwe dagen,
In allen menschen een goet wel-behagen.
Want ghy verkrijght hier een hooghwaerdigh lot.
7. Na dat nu 't heyr der Englen was verdweenen,
De Herders stracks te Bethlehem verscheenen,
Om sien de blijdtschap hun geopenbaert;
Daer vonden sy Mary' en Ioseph beyde,
En 't Kindelijn dat in der kribben leyde.
De waerheyt self van 't geen hun was verklaert.
8. De vreughd was groot, sy kost niet zijn verhoolen,
Sy breyden 't uyt, waer 't mooghlijck, tot te Poolen;
Al 't geen van hun gehoort was en gesien:
Waer over elck was in de ziel verwondert,
Als van een saeck, die uyt den Hemel dondert.
Dat Godt dit heyl, voor yder, liet geschien.
9. Maria hiel dit alles in gedachten,
Sy loofde Godt uyt ziel en al haer krachten,
Die 't overweeghd' in stille needrigheyt.
De Herders nu in alle vreughd ontbonden,
De'en over al des Heeren lof verkonden,
En presen Isrels Godt van eeuwigheyt.
|
|