Vilta. Bloodigheyt.
Een Vrouwe die slecht gekleet, en in een slickrige plaetse op der aerde leyt, houdende in d'eene hand een Weehop, staende als of zy haer' oogen van der aerde niet dorst ophessen, ter syden staet een konijn.
Die Man wort bloode geheeten, die sich minder hout als hy vermagh, en die niet derf bestaen, 't geene hy met lof en eeren kan uytvoeren, sonder dat hy van die meeninge is af te brengen, en dat door 't kleyn vertrouwen dat hy heeft, dat het met de dapperheyt soude bestaen. En daerom is de bloodigheyt by een Vrouwe vertoont, die ter aerden leyt en qualijck gekleet is, want de Vrouwen beswijckt den moed gemeenlijck eerder als den Mannen, om iet treflijx uyt te voeren.
Het gescheurde kleed bediet, dat in een blood Mensch geen gedachten zijn, om het lichaem op te proncken, als twijflende, of zy haere staetigheyt en kleedinge in een staet sullen konnen onderhouden, dieder toe vereyscht wort; of om dat het gemeene spreuckjen seyt,
Den stouten 't luck brenght schatten an,
Den blooden stootse verr daer van.
En om dat de Man geen stoutigheyt heeft van wegen sijne blodigheyt, om iets treflijx uyt te rechten, soo leyt dese Vrouw in slijck en dreck, met een vuyl en slordigh leven, sonder datse immermeer in 't licht komt, of tot kennisse van Menschen, die haer met noodtdruftige dingen mochten te hulpe komen.
De Weehoppe, wort van veele Schrijvers voor een seer snoode en vuyle vogel gehouden, sich met dreck en andere vuyligheyt voedende, als hebbende geen hert, om sijn kost met eenige moeyte te gaen soecken. Dat zy de oogen nederslaet, bediet haer kleyne hert en moed, gelijckmen daer van de werckingen sien kan. Het konijn is uyter natuere seer vuyl, gelijck veelen seer klaerlijck bekent is, die de natuere van dese dieren hebben beschreven.
Auteursrechtelijk beschermd