Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Convito. Gastmael.

Een schoon lachend Ionghman, van sijn eerste melckhayren, staende recht op sijn voeten, met een seer schoone bloemekrans om 't hoofd, houdende in sijn rechter hand een ontsteecken Fackel, en in de slincker een Lance, wesende in 't groen gekleet, gelijck

[p. 132]

hem Philostraius afmaelt, om dat dees ouder meest tot bancketten en gastmaelen genegen is.

De gastmaelen worden gehouden totte algemeene vrolijckheydt onder den Vrienden, en daerom wort hy schoon en lachende gemaelt, met een krans van bloemen, om de openhertigheyt van 't gemoed in dese lieflijckheyt, die door 't by een komen en aenwassen van de Vriendschappen, die door de gastmaelen plaghten veroorsaeckt te worden, te vertoonen.

De aengesteecken Fackel schilderden de Oude in handen van Hymenaeus den God der Bruyloften, om dat hy de gemoederen en verstanden in de gastmaelen, wacker en lustigh hout, kostelijck opschaffende, grootmoedigheyt verweckende, om sulx van gelijcken wederom te pleghen, en van den Vrienden de plichten der danckbaerheyt te ontfangen.