Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Commertio della vita Humana. Gemeenschap van 's Menschen leven.

Een Man die met sijn voorste vinger van de rechter hand op een Hand of Mostaertmeulen wijst, die ter syden hem staet, houdende een Oyevaer onder den slincker arm, en voor sijne voeten sal hy een Hert hebben.

Op dese maniere wort hy gemaelt, om dat de Handmeule een beeld is van de werckingen en Gemeenschap van des Menschen leven: En alsoo de Meulens altijd twee steenen hebben, waer van d'eene den an-

[p. 153]

deren van noode heeft, en d'eene alleene niet kan maelen: alsoo kan oock de Mensch niet alles alleene doen. En daerom noemen wy onse vriendschappen, nootwendicheden, om dat een yder noodsaeckelijck eenigen Vriend moet hebben, waer mede hy sijn voorstel en meeninge kan overwegen, en met onderlinge Weldaed d'een den anderen te recht helpen en te hulpe komen.



Even gelijck de Oyevaers doen, diewelcke om datse langh van hals zijn, soo wort haer dieselve door 't langh vliegen moede, alsoo datse d'een achter d'ander met haere halsen, op malkanders rugge leunen, en d'eerste voorgevlogen hebbende, komt dan weder op de achterste rusten, gelijck Plinius seyt, ter tijd de vermoeytheyt over is. Isidorus verhaelt even 't selve van de Herten, want als zy eenigh Waeter over swemmen, soo worden zy in korter tijd moede, door de swaerte der Hoornen, sulx datse 't hoofd niet langer konnen boven houden, en dan swemt het voorste Hert weder achter aen, en rust dan met sijn hoofd op des achtersten schoft, en aldus verposen zy malkanderen, tot zy alle zijn over geswommen, Alsoo zijn oock de Menschen verbonden d'een des anderen hulpe te soecken, nae 't spreeckwoord, dat van de Griecken is genomen, d'eene hand wascht den anderen, d'eene Mensch behout den anderen, jae d'eene Stad den anderen. En dit geschiet, door geen ander middel, dan door de gemeenschap en handelinge, te weeten, gelijck Aristoteles onder de vijf redenen, dese de vierde plaetse geetr, van 't geene uyt en in de Stadt gebracht wert. Onder welcke twee handelingen oock de gemeenschap bestaet: Want wy krijgen in onse Stadt 't geene ons ontbreeckt, en 't geene wy in overvloet hebben, deelen wy weder uyt. Daerom heeft God de Oppermeester van dese Werreld wijsselijck beschickt, dat hy in eene plaetse niet alle dingen heeft gegeven, maer hy heeft gewilt dat dese gemeenschap met eene gelijckmatigheyt oft proportie soude over een komen, te meer, alsoo d'eene des anderen arbeyt van noode heeft: hebbende 't eene Volck, hier door, gelegentheyt om met het ander te handelen en malkanderen te vergeselschappen. En hier uyt is voorts gekomen de verwisselinge van het koopen en verkoopen, en de gemeenschap van het Menschlijcke leven.