Fame. Honger.
Ovidius beschrijft dieselve op 't laeste van zijn VIII boeck aldus af, daer Ceres gebiet datse den Honger soude haelen die Erisichtonius hun soude inblaesen, hy vont den Honger, die in een steenachtige plaets, het gras, dat seer sober was, met nagelen en tanden uyter aerden krabde, haere hayren stonden groulijck, en d'oogen vervaerlijck en diep in 't hoofd, met een bleecke mond en lippen, wiens tanden van seever en quijl raetelden, de huyd was hart en doorluchtigh, sulx datmen al 't gebeente en ingewand kost sien. Haer buyck hingh als een sack, en over al staecken haere dorre schinckels uyt met hooge bulten, haer borsten hingen als een geslanckte blaese, vertoonende een dor geraemte, daer een levende ziele in was beslooten.
En is de Honger, op dicht, in deser wijse naegebootst.
DE oogen scheenen uytgehoolt,
De lippen vael en 't hayr gefoolt,
De aeders bloedeloos en dor,
Het voorhoofd mager, droef en schor:
't Geraemt was slechts met vel bedeckt,
Gekreuckt, gefronst en vuyl bevleckt.
Soo dat doorluchtigh, al 't gebeent,
Met bulten sich te saem vereent.
Haer schinckels puylden krachtigh uyt,
En raetelden met beesch geluyt.
Haer borst verslenst hingh, slanck en smal,
Gelijck een windeloose bal,
De buyck lagh in den buyck gesackt,
En 't scheen of die was ingepackt,
Zy leeck de dolle raserny,
Een rif, daer slechts de ziel was by.
Auteursrechtelijk beschermd