Hora Quinta. De vijfde uyre.
Een gevleugelt Maeghdeken, als oft wilde vliegen, en de hoofdhayren, op de maniere als d'andere, met een beknopt kleed, doch van weerschijn tusschen wit en saffraen, om dat de Sonne, hoe zy den middagh naerder komt, te meerder blinckt, houdende met d'een of d'ander hand, het teycken van Saturnus, en met d'ander houd het de bloeme Heliotropium, waer van Plinius seght in 't 2 boek 41 cap. Het sal sich iemant verwonderen, die daer op door daeghlijxe eervaerentheyt, niet let, hoe dat kruyd Heliotropium, de weghgaende Sonne alle uren aensiet, en met haer keert, schoon dat dieselve met wolcken bedeckt is. Varro seyt van gelijcken.
Ovidius verhaelt in 't vierde boeck van de herscheppinge, van dit kruyd, datter een Nimph Clitia van de Sonne wierde gemint, die door eenige smaet (diese van de Sonne hadde verkregen) soo ontstelt en moeylijck wierde, dat zy in dese bloeme veranderde.
Auteursrechtelijk beschermd