Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Moeders oudste (1929)

Informatie terzijde

Titelpagina van Moeders oudste
Afbeelding van Moeders oudsteToon afbeelding van titelpagina van Moeders oudste

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (2.23 MB)

Scans (12.31 MB)

ebook (3.43 MB)

XML (0.42 MB)

tekstbestand






Illustrator

Freddie Langeler



Genre

proza
jeugdliteratuur

Subgenre

roman


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Moeders oudste

(1929)–Willy Pétillon–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

XI.

Ze waren allen aan het station om haar af te halen en zonder zich om iemand om zich heen te bekommeren vloog Francis eerst haar moeder en toen haar zusjes om den hals, daarna tilde ze Wim in de hoogte.

- Oh, lieverds, lieverds, wat ben ik blij, weer thuis te zijn! Oh, moesje, moesje, wat verlangde ik naar jullie en naar ons eigen huisje en mijn eigen kamer en mijn eigen bed.

Allen begonnen hard te lachen bij deze uitbarsting en Wim danste onder het uiten van een soort indianengehuil op één been rond.

- Kom, we zullen dan maar gauw naar huis gaan en omdat

[pagina 83]
[p. 83]

je zoo erg verlangt thuis te zijn zal ik op een trammetje tracteeren, stelde moeder voor.

Het was een rumoerig troepje in de tram. Ze praatten allen door elkaar en de tweelingen en Jettie knepen elkaar gedurig in den arm of stootten elkaar aan en proestten het dan uit van de pret. En moeder, die anders heel streng op zulke dingen lette, zat maar te glimlachen en zei niets.

- Wat moet er nou gebeuren? vroeg Jo, toen ze in de gang stonden. Moet ze eerst vertellen van haar logeerpartij, of....

- Me dunkt eerst het andere, besliste moeder. Wacht, even gauw theewater opzetten. En kom nu eens mee, Francis.

Gedwee volgde Francis haar moeder, terwijl de jongeren haar als in triomf naar het gangetje van den uitbouw duwden.

- We hebben iets veranderd, Frans, terwijl je weg was, zei moeder. Nu moet jij die verandering eens zien.

Meteen duwde zij de deur van het bergkamertje open. Maar het was geen bergkamertje meer. Het was het gezelligste meisjeshokje geworden, dat iemand zich kan voorstellen.

De gewitte muren waren zachtgeel gekleurd, evenals het plafond. Bij wijze van lambriseering was jute gespannen, dat met groote gekleurde streken was opgewerkt. Boven langs den muur liep een aardige fries van bloemen en bladeren. Een mat lag op den grond. Er stond een laag stoeltje, een paar gemakkelijke stoelen, een schrijftafeltje, een boekenkastje met een gekleurd gordijn er voor en in een der hoeken zelfs een kleine divan. De electrische lamp, die van de zoldering hing, was bedekt met een kapje van gekleurd cretonne, met een randje van kralen. Aan den muur hingen haar eigen platen en teekeningen.

Stom van bewondering en verbazing stond Francis op den drempel.

- Is.... is dat.... stamelde zij eindelijk.

- Dat is jou kamertje, lieve kind, zei haar moeder. Je begint recht te krijgen op een eigen hokje en we hebben dit als verrassing voor je in orde gemaakt. Daarom wilden we je zoo graag een paar weken weg hebben, begrijp je?

Francis begon de werkelijkheid te zien van dit kamertje, dat haar een oogenblik een droom had toegeschenen.

- Maar het is te mooi, het is werkelijk te mooi.

[pagina 84]
[p. 84]

- We hebben er allemaal wat aan gedaan, begon Jo uit te leggen, terwijl Jettie haar arm door dien van Frans stak.

- Moeder heeft de plannen gemaakt en verzonnen, hoe alles zou kunnen. Zij heeft afgestaan wat we noodig hadden en het gordijn voor het kastje en de lampekap gemaakt. Mies heeft ook geholpen met timmeren, je hebt geen idee hoe knap en handig ze is.

- En de tweelingen hebben dat goed voor de bespanning en het divankleed geborduurd, vertelde moeder. Jettie maakte de fries. Het schrijftafeltje stond Clara af en Mies het kleine tafeltje, de stoelen heeft moeder bij elkaar gezocht, maar de divan en dat bankje en de boekenkast hebben we zelf gemaakt van oude kisten en koffers.

- O, maar het is zoo mooi, bewonderde Francis, mooier dan ik nog ooit gezien heb. O, wat zal ik hier prettig zitten. Wat is het gezellig! Ik dank jullie allemaal wel, maar jou vooral, hoor moes.

Nu trok Wim aan haar mouw.

- Heb je ook wat voor me meegebracht, Frans? informeerde hij.

- Ja hoor, het zit in het mandje. Ga maar mee, dan zullen we uitpakken.

Terwijl moeder thee schonk, pakte Frans het reismandje uit. Haar zusjes waren in groote bewondering voor de jersey en Frans moest natuurlijk uitvoerig vertellen, hoe ze aan die nieuwe blouse kwam.

- En hoe vond je het nu eigenlijk? wou Jo weten, toen de kleinigheden die Frans voor ieder had meegebracht, waren uitgedeeld.

- Valt de familie mee in het gebruik? vroeg Jettie.

- Ze hebben heusch erg hun best gedaan en ik geloof dat oom het goed meent. Ada is een schat, maar ik ga er nooit meer heen, moeder.

- Hoe is dat andere kind?

- Kate? Een draak.

Wat Francis verder van haar uitstapje vertelde betrof grootendeels de Arnhemsche omstreken; over de familie liet ze zich niet meer uit, behalve het verzoek of Ada in de kerstvacantie zou mogen komen logeeren.

[pagina 85]
[p. 85]

's Avonds kwam Mies nog even aanloopen en de twee vriendinnen zaten in het nieuw-ingerichte kamertje, waar later de tweelingen plechtig een bezoek kwamen brengen.

Nu had Francis tijd alles nog eens in het bijzonder te beschouwen en te bewonderen. Over de boekenkast, een geschilderde kist, die op zijn kant was gezet en waarin planken waren aangebracht, was ze niet uitgepraat. En het heele kamertje was zoo intiem en gezellig, het had een buitengewone bekoring.

- Ik geloof, dat het komt, omdat je dat hooge tuimelraam hebt inplaats van gewone ramen. Dat geeft het zooiets aparts. Ik weet zeker, dat het kamertje met gewone ramen lang zoo leuk niet zou zijn.

- Nee, want je ziet nu het binnenplaatsje ook niet. Het heeft nu wel iets van een torenkamer, die in een dikke muur van een oud kasteel is ingebouwd. Maar in ieder geval is het heerlijk. Hoe is moeder toch op dat prachtige denkbeeld gekomen!

- Oh, al lang, vertelde Annie. Al dadelijk nadat je op deze school was gekomen (het woord kweekschool werd door alle leden van het gezin steeds angstvallig vermeden). Maar je begrijpt, dat er ontzettend veel voorbereiding noodig was. En we waren zoo blij, toen Mies ons later kwam helpen, anders hadden we het nooit zoo goed in orde gekregen. Maar toen het op het inrichten aankwam, moest je natuurlijk uit den weg geruimd worden. Dat konden we niet, terwijl je in huis was.

- Nou, als je zoo verrast wordt, heb ik het er voor over.

- Was 't niet erg leuk? vroeg Mies.

Frans trok een gezicht.

- Och, je moet er tegen kunnen. Misschien had een ander het wel prettig gevonden, maar dan moet je van ander hout gesneden zijn. Ik weet wel, dat ik niet geschikt ben voor de positie van familielid, dat beschermd wordt; als een ander dat ook wist, waren we een heel eind vooruit. Alleen met Ada heb ik erg veel pret gehad. Dat is een heel ander kind dan ik daar verwacht had. En was het niet buitengewoon lief van haar, mij die fiets te bezorgen?

- Heb je die werkelijk gekregen? Ik dacht, dat je hem alleen maar mocht gebruiken, zoolang je daar was.

- Nee, ik heb hem gekregen. Als je morgen meegaat naar

[pagina 86]
[p. 86]

het station kan je hem dadelijk zien. Hij is met een anderen trein meegekomen en nu haal ik hem morgen.

- Wat gezellig, dan kunnen we samen fietsen in het vervolg. Toch wel echt leuk, zeg.

- Hoe gaat het met Anneke?

- Goed, maar ze praat over niets anders dan jou. Ze verlangt erg naar je. 't Is gek, zooals dat kind zich aan iemand hecht. Als ze eenmaal van je houdt vergeet ze je nooit, al zou ze je in geen jaren zien. Ze is net een trouw hondje.

- Ik heb een rol chocolade voor haar meegebracht. Wil ik je die meegeven?

- Nee, kom liever zelf even, morgenmiddag of zoo. Dat is veel aardiger voor haar.

- Had haar maar meegebracht, zei Frans spontaan.

- 't Zou misschien te laat voor haar geworden zijn, aarzelde Mies.

- Maar breng haar dan een anderen keer toch eens mee. Dan kan ze met Wim spelen en Jettie zou haar ook bezig kunnen houden. 't Zou een prettige afleiding voor haar zijn en ik weet zeker, dat ze zich hier op haar gemak zou voelen.

- 'k Zal 't Clara eens vragen, of ze 't goed vindt, beloofde Mies, toch even aarzelend.

Nadat haar vriendinnetje vertrokken was, bleef Frans nog lang in haar kamertje rondloopen om opnieuw alles op haar gemak te bekijken en van haar nieuwen schat te genieten.

Eindelijk ging ze naar binnen om haar boeken voor den volgenden dag bijeen te zoeken, want morgen was de vacantie voorbij en zou de school weer beginnen. Maar Frans zag er niets tegen op. Integendeel, ze verlangde aan het werk te gaan bij de gedachte rustig te kunnen zitten werken in dit heerlijke kamertje, aan haar eigen schrijftafeltje, waar ze plaats zou hebben voor haar papieren en schriften, vol van de eerste onhandige pogingen om haar gedachten op schrift vast te leggen.

Voor het naar bed gaan sloeg ze de armen om haar moeders hals.

- Wat ben je toch een lieve goeie moeder. Ik zou nooit willen ruilen met Ada, al kon ik ook honderd fietsen krijgen, als ik er om vroeg.

Maar moeder lachte.

[pagina 87]
[p. 87]

- Niettegenstaande fietsen en jerseys en uitgebreide diners en al zulke heerlijkheden?

- Nee, er is maar één thuis en één moeder zooals jij en de rest telt niet.

En deze woorden van haar oudste brachten een glimlach op moeders vermoeid gezicht en een glans in haar oogen, die haar weer bijna jong maakte.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken