De verlooren schildwacht

Vyfde tooneel.

Izabel, Jan.

Izabel.

 

Wel hoe zo vrolyk Jan?

Jan.

 

Ik zing myn groote dâan,

 

Hoe treffelyk, en groots ik kan op schild waght staan.

 

Hoe schoon, hoe mannelyk dat ik jou kan bewaaren.

 

Voor die verleiders, voor dat volkje dat zo gaaren

 

De Juffers plaagt en...

Izabel.

 

Ik bewaar myn zelfs noch meer.

 

Om al het waerelds goed, zou ik geen jonge Heer

 

Myn aanzight laaten zien; in deeze booze tyden,

 

O Jan! heeft d'eerbaarheyd geweldig veel te lyden.

Jan.

 

Dat is een Juffrouw! gut!

Izabel.

 

Ik stel alleen myn vreugde

 

In 't zedig oeffenen van allerlye deugde.

 

Monfreere zei my, dat 't geval in deeze buurdt

 

Een man vol deugd en vol geleertheyd heeft gestuurd.

 

Een man, die boven al met hoog geleerde reden.

 

Met groote deftigheid kan spreeken van de zeden.

 

Ja zo, dat al die eens zyn wyze woorden maar

 

Mag hooren, van de deugd door geenerlei gevaar

 

Werd af getrokken. zo ik ymand wensch te hooren,

[p. 11]

 

Het zou die man zyn, op dat hy in my mogt smooren

 

De minste trek, die nu noch in myn hart mogt zyn

 

Tot waereldschheid.

Jan.

 

O bloed! die Juffrouw is eerst fyn.

Izabel.

 

Hy leid daar ginter t huys.

Jan.

 

Ik ken hem, zelleweken,

 

Het is een man, een man... Die man meug jy wel spreeken,

 

Daar vreezen wy niet voor; die zou jou noch al meer,

 

Noch beter leeren, hoe men zorgen moet voor d'eer.

 

Hy is zo wys, zo wys... Ik zou hem wel gaan vraagen,

 

Dat hy eens hier kwam, maar ik durf het noch niet waagen.

Izabel.

 

Gy hebt gelyk, want schoon ik nu myn zelfs verbeel

 

Heel sterk te zyn, een mensch blyft altyd in dat deel

 

Een mensch. Wie weet, hoe ik my zelve liet bepreeken

 

Zo hier een minnaar kwam? Daarom wou ik hem spreeken,

 

Op dat hy myne deugd, noch meer verfterken zou.

Jan.

 

Jy hebt gelyk, een vrouw blyft altyd noch een vrouw.

 

Maar Juffrouw, 'k zie de man, die gy zo wenscht te hooren.

 

Laat die gelegentheid, nu ook niet gaan verloren.