Den spieghel van Philagie
(1674)–Adriaen Poirters– AuteursrechtvrijDen spieghel van Philagie
auteur: A. Poirters
bron: A. Poirters, Den spieghel van Philagie. Jacobus Woons, Antwerpen 1674 (derde druk)
[Y merckt eens in het beelt, want daer valt wat te gaepen]
Y merck eens in het beelt, want daer valt wat te gaepen
Meest voor een korsel hooft, en dat by tamme schaepen;
Twee beestjens quaemen eens malkander te gemoet
Ontrent een smalle brugh', ontrent een diepe vloet.
Wat souwense toch doen? d'een tegen d'ander tucken?
Och desen strijdt en sou noch d'een noch d'ander lucken!
D'een buyght sich op de planck, en gaet daer liggen neer
Daer d'ander over-springht, en gaen soo hunnen keer.
Hoort dit, die noyt en wilt u vlagh' voor d'ander strijcken,
En noyt aen d'ander sout het minste strooy-breedt wijcken,
Ghy zijt door stueren aerdt, en on-geschafden geest
In een schoon menschen-vel een on-beleefde beest.
| |
[p. 121] | |
Leert dan hier uyt, o Philagie, dat als u ymandt sal ont-moeten, en dat u dunckt datter mis-verstandt, of krakeel uyt soude rijsen, gheeft die wat toe, buyght u, en laet dat over u gaen, kijft sy, swijght ghy, en toont datghe sijt de wijste, als twee vensters teghen een open staen, en seer trecken, soo sal de kerse uyt-gaen, ten miste sy sal ver-waeyen, en af-loopen, en soo gaet het met de Liefde, alser twee van het huys-ghesin malkander heftich teghen spreken. Lanck-moedicheydt dan en verduldicheydt zijn twee voedtstersen vanden peys en vrede. Het is ghenuchlijck, en saemen leersaem, dat eertijdts in een klooster ghebeurde. Sommighe Religieusen hadden eene begherte om van de deuchden vande mede-susteren (a) eene Heylighe of eene Santinne te maecken. Op dat ghy my wel soudt ver-staen, soo sal ick u hier wat licht geven. Carolus V. placht te segghen, datmen om eenen kloecken soldaet te zijn, most hebben het hooft van eenen Italiaen, want die zijn vernuft en spitsvinnich, de schouderen van eenen Hoogh-duyts, die zijn sterck om te wercken, palisaeden te draeghen, den buyck van eenen Wael, want in tijdt van noodt kan hy ghebreck lijden en sich ghedulden met een stuck broots met ayuyn over-streken. de voeten van eenen Spaenjaert, want die sal voor sijnen vyandt vast staen, en niet wijcken. Op dierghelijcke maniere wouden dese Religieusen oock een gheestelijck lichaem maecken, fatsoeneren en op-tooyen, sy seyden dan laet ons nemen de godtvruchticheydt van Suster Agnes, de | |
[p. 122] | |
oitmoedigheydt van Suster Barber, de vlyticheydt oock van Suster Geertruydt, de vrindelijckheydt van Suster Catharina, de ghehoorsaemheydt van Suster Caecilia, de patientie van Suster, Suster, Suster, daer blevense Susteren, en haeperen, en in niet een van allen en kosten sy eene vol-maeckte verduldicheydt vinden, daerse nochtans in't ghetal waeren wel tachtentich Religieusen. Ick gheloof, Philagie, datse al verduldich waeren, maer sy wilden eene uyt-muntende verduldicheydt uyt-kippen, om de Santinne daer mede rijckelijck te vercieren. Men seght ghemeenlijck: Patientie is een goet kruydt, maer 't en groeyt in een yghelijckx hofken niet, of groeyt het daer, het komt soo lichtelijck te verslensen, en te ver-dorren. Den Sal. Henricus Suso hoorde eens in sijn gebuerte moort en brandt roepen, hy dit groot mis-baer gewaerwordende, komt met alle vlyticheydt aen-geloopen om de dieverije, doodt-slagh of vrouwen-kracht te ver-hoeden, en vraeghende aen de vrouwe vanden huyse, die hy soo yselijck had hooren schreeuwen, waerom datse soo moordt en brandt was roepende, gaf voor antwoordt: Och, Eerw. Pater, ick heb mijn naelde verloren. Sy mocht seker wel sulcken ghebaer maecken, niet om datse de naelde, maer om datse den draet van patientie hadde ver-loren. Met uwen goeden oorlof, o Philagie, sal ick hier in het voor-by gaen eens ver-haelen het verwijt en be-rispinghe die eene sacht-moedighe Roselina, aen eene spijtighe, en korsele Distelina gedaen heeft, dit zijn haere woorden: |
(a)P. Spoelbergh.
|